Sabitlenmiş gönderi
Dünyalar verseler, tek gözünü vermezsin. İki gözünü verene, neden secde etmezsin?
Necip Fazıl Kısakürek
Kelimeler, dövünmeler yitirilenleri geri getirmiyor.
Sayfa 68Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
İnsanların insan olarak kalmalarıydı senin en büyük dileğin. Savaşın onları insanlıktan çıkarmamalarını, ruhlarından iyilik ve acıma duygusunu çıkarıp atmamasını istiyordun. Sen hep böyle olmaya çalıştın. Bu dünyadan insanlar göçüp gider ama yaptıkları iyi şeyler kalır.
Sayfa 67Kitabı okudu
Gerçek mutluluk, yavaş yavaş, azar azar gelir ve bu bizim hayata bakış açımızla, çevremizle, çevremizdekilere karşı davranışımızla doğrudan doğruya ilgili ve orantılıdır. Mutluluk, birbirini tamamlayan ufak tefek şeylerin birikmesinden doğuyor.
Sayfa 22Kitabı okudu
Toprak ve su insanlar arasında eşit olarak paylaştırılınca, kendi tarlamız olunca, kendi tarlamızı sürüp eker, kendi ürünümüzü kaldırınca, biz de mutlu olacağız. İnsanın çok büyük bir mutluluğa ihtiyacı yoktur Tolgonay. Bir çiftçi için mutluluk, kendi tarlasını sürüp ekmek ve ürün almaktır.
Sayfa 13Kitabı okudu
Yine de insan gerçeği öğrenmelidir.
Sayfa 8Kitabı okudu
Gördüğün gibi yalnızım, hep yalnız...
Sayfa 8Kitabı okudu
Bir vücudun parçalarını dikip bir araya getirebiliyorum, diye düşündü Catherine. Ama parçalanmış bu aileyi birleştiremeyeceğim.
Sayfa 62
Düş olsan, düşerdin içime, seni hayra yordum, dinlen biraz artık...
Sayfa 104Kitabı okudu
"Düş olsan seni hayra yorardım."
Sayfa 102Kitabı okudu
İnsanoğlu ne tuhaf, diye bir cümle kuracağım amma kendini beğenmişliğin dik alası olacak biliyorum, o yüzden vazgeçiyorum. Zaten yedi milyar insanın suçu ne, kabahat benim.
Sayfa 81Kitabı okudu