Kadınların kafeslerin ardında sokağı izledikleri, varlıklarını duyurmadan yaşadıkları zamanlarım üstünden çok uzun yıllar geçti. Şimdi kadınlar sokakta, işyerinde, her yerde... Ama yine de onları görünmez kılan bir şeyler var: "Ben burdayım demeyen bir baba;bağrı buz kesen bir anne; sevgileri hep başka zamanlara bırakan sevgililer; "bize göre yaşamalısın" diyen el alem; kadınlara hep güzel, bakımlı, mükemmel olmayı öğütleyen toplum... Başkalarını memnun etmeye adadıkları ruhlarını ve bedenlerini mutsuzlukla oradan oraya sürükleyen "Gör beni" diye feryat etmekten, kendilerine, içlerine bakmayı, kendilerini görmeyi unutmuş kadınlar...