Sabahattin Ali'nin lise 3. sınıfken okuyup tesirinden çıkamadığım, üst üste çok kereler okuduğum, muhteşem kitabı... Sözcüklerin böylesine anlamlı bir tasavvur gücünün olduğunu bilmiyordum bu kitapla tanıştığımda.. Tabi ne zaman böyle düşünsem diğer bazı bazı nadide ama özel eser ve yazarlara haksızlık etmenin buruklugunuda beraberinde hissederim.
Sabahattin Ali kelimeleri nasıl bu denli seçtiğini, olaylarla , insan ruhunu nasıl bu denli fevkalade şekilde aktardığını düşünmek ve bunu tüm kitaplarinda yaptığını görmek ...Beni müthiş bir şekilde hayrete düşürüyor... Onun sözcüklerine benzer şekilde ifade edecek olursam ' Kader bu yazarla beni denk getirmeseydi, ruhumdan yazılar bulduğum yazılardan habersiz , bi o kadarda eksik bir şekilde yaşayıp gidecektim. Sabahattin Ali bana ruhumuda hissettiğim duygulardan haberdar olduğunu, yalnız olmadığımı hissettirdi. Bu dünyada onun kitaplarına duygum tıpkı bitmesini hiç istemediğim bir yolda yürümek gibiydi. Onunla aynı ülkede doğmuş olmak,onun kitaplariyla tanısmak gerçekten şans. Tıpkı Onun bu dünyadan gecmesi gibi...Onun içimdeki, ruhumdaki fevkalade tesirini anlatacak sözcüklerin yetersiz, birazda benim bu konuda eksik olmamdan kaynaklı ancak bu kadar ifade edebiliyorum.