Berib
@Berib_
child development
501 reader point
Joined on August 2020
Sabitlenmiş gönderi
Martin'i dehşete düşüren de cehaletleriydi. Nesi vardı bu insanların böyle? Aldıkları eğitimlere ne olmuştu? Kendisinin elinden geçen kitaplara onlar da erişebilirdi. Nasıl olur da okuduklarından hiçbir şey kazanmazlardı?
... Ama odada, birlikte yaşanmış şeylerin gücü değil, ölümün ve boşluğun sisi vardı.
Tesadüfen açtığım her sayfasında çiçek açıyor.
Onu kollarımda tutmak ne büyük mutluluktu Allahım! Dünyayının derinliğini, güzelliğini, sınırsızlığını hissettim...
Reader Follow Recommendations
"Böyle insanlarla tanışmak hayatı daha bir yaşanılır kılıyor."
Kitapları okuyorsun ve kendini bir yalnızlığın ortasında buluyorsun. O halde, artık kendini yalnız hissetme diye bu gece seni kitaplar okumuş başka adamlarla tanıştıracağım.
Şiir, insanla ilgiliydi, insanın en aşırı koştular altından iç dünyasında arıyışa çıkmasıyla, en uzaktaki güneşlerin ve gökkuşağı tayfaların varlığına şahitlik yapmak için uzayan en ücra derinliklerini araştırıp anlayamaya çalışmasıyla ilgili.
'İnsan, gelip geçici yaratıkların en sonuncusu.'
Doğru'yu ve Güzel'i ve iyi'yi ağızlarına alıp kirletiyorlar, en sonunda da sırtını sıvazlayıp 'aferin oğlum' diyorlar. Mide bulandırıcı...
"Onu, kendi sefil benlikleriyle kıyaslayarak değerlendirdiler."
"Yazmaya çalışıyorsun ama başarılı olamıyorsun. Başarısızlığına saygı ve hayranlık duyuyorum. Neler yazdığını biliyorum. Şöyle bir gözümün ucuyla bakınca bile görebiliyorum; yazdıklarının içeriğinde bir şey var ki dergilerde yayımlanmasına engel oluyor. O da cesaret. Cesaret dergilerin işine yarayan bir şey değil. Onlar ipe sapa gelmez palavralar, beş para etmez boş laflar istiyorlar ve Tanrı bilir ya, bunu da elde ediyorlar ama senden değil tabi."
Talihin vurup ezen sopası altında başım kanlı ama dik durur.
"keşke bu kadar kaygısızca bilgi edinebilseydim"
Oysa ben haklı olup olmadığına hiç kafa yormam. Bunun hiçbir değeri yok. İnsan nihai gerçekliği, kesin doğruları asla bilemez
Benim dışımda kimsenin bana inancı yok...
Özgür ve mutlu bir insanın yürüyüşünün bir karikatürü gibiydi.