Babamın hali ürkütmeye başlamıştı beni, ne yapsam adım adım izliyordu. Gözleri fal taşı gibi açılmıştı ve biten sigarasının ateşiyle paketinden çektiği diğer sigarasını yaktı. Sormaya cesaret edemedim bu halinin sebebini. Çocukları uyandırmak için odadan çıkacak oldum. "O pantolonunun arkası hiç iyi değildir" dedi, "onu hemen değiştir"
Neden diye düşünsemde dönüp soramadım, bir tahminim olmuştu sonunda. Üzerimdeki pantolon diğerlerinden daha dar olduğu, vücüt hatalarımı daha çok belli ettiği içindi tabii ki, başka neden olabilirdi ki... Çocukları uyandırmadan yattığım çekyatın altından bir pantolon alıp değiştirmek için banyoya gittiğimde asıl sebebin düşündüklerimden farklı olduğunu anladım. İç çamaşırımın tamamen kan olduğunu, kanın patolonumun arkasından çıkmış olduğunu gördüm. Bu ilk kez başıma geliyordu, ilk kez adet olmuştum.
Bazı olaylar vardır, dostluklara yol açar, dört metre boyunda bir ifritin canını okumak da öyle bir olaydı işte.
Aklını kullanamayan insan karanlığın içinde kalacak ve hiçbir şey görmeyecektir.
Reader Follow Recommendations
Anlaşılmak dünyanın en huzurlu haliydi.
Paylaşmak , sadece şanslı olanların deneyimleyebileceği kadar narindi.
Hayvanlığını insan kıyafetleriyle saklar gibiydi...
Bu “yaban” lafı, beni, önce çok kızdırdı. Fakat sonra anladım ki, Anadolulular, Anadolu köylüleri tıpkı eski Yunanlıların kendilerinden başkasına “barbar” lakabını vermesi gibi her yabancıya yaban diyorlar.
Biz onlara benzemeyiz. Niye mi? Çünkü, çünkü yanımda sen varsın, beni kollarsın, senin için de ben varım. Niyesi bu işte...
"Seçme hakkına sahip olmayan kişi kişiliğini yitirmiş demektir..."
