Berre Keles

Berre Keles
@Berrekeles
Gözümde tüten ne şehirler, ne insanlar, ne de kırlar ve ormanlardı. Açık denizleri, etrafında duvar olmayan, uçsuz bucaksız yerleri arıyordum. Ama ruhumuz böyle gökyüzlerinde uçup dururken birdenbire yere inip insan küçüklüğü ile karşılaşmak ne tuhaf oluyor.
Reklam
Çok gençken herkesi, her şeyi, hatta dünyayı değiştirebileceğimizi sanırız. Nasılsa hiç yaşlanmayacak, hiç ölmeyecek ve sonsuza ulaşacağızdır. Oysa duvarda tek bir tuğla olduğumuzu ve ancak “ iyi bir tuğla “ olmayı başarmakla yükümlü olduğumuzu görürüz bir gün .
Kim bilir dünya nasıl gözüküyor sizin gözünüzle dünyaya bakmayanlara ? Sen nasıl gözüküyorsun senden olmayana ? Ve dünyaya nasıl bakacaksın , o başkasının gözüyle kendini bir gün görebildiğinde ?

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Aslında çirkin ve iğrenç de olsa , güzelleştirebileceği bir şey... Çünkü sanat , yeryüzünde ve insanların içinde olup bitenleri , çöplükle sarayı aynı hakikatten uzak ve güzelleştirici örtüye bürüyen ay ışığı gibi , tatlı bir yalan bulutunun arkasından göstermeye mecburdu , sanat eserinden faydalanabilecek durumda olanlar , her şeyden önce avunmak , oyalanmak istiyorlardı; sanatkârın ekmeği de işte bu tatlı rüya meraklılarına bağlıydı , yoksa kömür kayığında yüzükoyun yatan yırtık zıpkalı Bartın uşağına değil.