Bu satırları iç çekerek yazıyorum..Arkada Still Corners-Sad Movies parçası çalıyor.Karşımdaki sandalye boş.Gözlerim,kalbimin odalarını tek tek çiçeklerle dolduran birini arıyor.Yokluğu bana ağır gelsede saf sevgiyi hissetmek ruhumu bir yaprak gibi savuruyor.Uzun zaman sonra defterime bir şeyler karalamak ve kalemimden şiirler çıkararak zamanın getirdiği paslı ağırlığa ağıtlar dökmek tuhaf hissettiriyor.Ne tuhaf,kalbimin binlerce duyguyu sahiplenebilmesi ne tuhaf…