Taştan fışkıran bir pınar ol,suyu tutan bir sarnıç olma
Aşk,insana bir melek kanadının değip geçişinden başka nedir ki zaten?
Reader Follow Recommendations
Halka ışık götürmek hiçbir yerde kolay değildir
bitmeyen kavgamız..
Kurumamak,yaşayabilmek,anlam ve doyum bulabilmek çabası içinde olan iç dünyamız...
Öğretmen olmak anlam dolu bir yaşam vaat ediyordu..
Kesinlikle:)
Geleceği geleceğe bırakmalıyız
İnsan içindeki ışığa göre hareket eder,bundan sonrasını kimse beceremez.
Ne yaptın da aşık ettin beni kendine?
Bilmem diye güldü genç,sadece sevdim seni.O kadar çok sevdim ki bırak senin gibi capcanlı bir kadının kalbini,taşı bile eritmeye yeterdi aşkım.
Sayfa 207
Hissetmek,birinden daha iyi olduğunu hissetmek tarifsiz iyi geliyordu..hele aslında daha kötü biri olduğunu biliyorsa insan..
İçinde bulunduğumuz günler bu alıntımı hatırlattı
Avcılar dünyasında her şeyin bir amacı olur ve tesadüf diye bir şeye inanılmazdı.Yer Ana da anlamsız veya yanlış hiçbir şeye rastlanmaz;yanlış avcılar tarafından yapılırdı.Şuan da olduğu gibi...Yer Ana daki bütün avcılar sonunda av oluyorlardı..Kimisi gönüllü kimisi gönülsüz.Ruhla ölmüyordu ama ödünç aldıkları bedenler diğer ruhlar Yer Ana da yaşayabilsin diye terk ediliyordu.Bir döngü.Ulu Ruh onları birbirine vesile yapıyor ve evrenin ruhunu hayat adıyla devam ettiriyordu.Be aklına bir soru takıldı.Avcılar birbirleriyle neden dost gibi yaşamıyorlardı?Kardeşlerin birbirimize düşmanca davranışları ve haksızlıkta bulunmaları elbette Yer Ana nın acı çekmesine yol açıyordu...
İnsan hoşuna giden bir şeyi doğru olmasa da doğru sanırdı..
Ömer Hayyam:O adamla ortak neyimiz var ki?diye sordu.Ben hayatı seviyorum,o ölümü.’Ben sevmesini biliyorsan,güneş doğmuş ya da batmış ne umurun?’diye yazıyorum.O ise adamlarına aşkı,musikiyi,şiiri şarabı ve güneşi yasak ediyor.Bir de üstelik cennet var etmeye kalkışıyor!İnan bana kalesi cennetin kapısı olsaydı ben cennetten vazgeçerdim.Bu sahte dincilerin inine asla ayak basmam.
