Yanılgılarımızdan az buçuk uzaklaşmak bizi bunaltıyor, ha? Gerçeği, oyunun içine sığdığı ölçüde hazmedebiliyoruz. Uydurukta hakikat, sahtede sahicilik, taklitte orijinallik arıyor, hatta buluyoruz. Gerçeğe yaklaşmak ise bizi tatlı hislerden alıkoyuyor. Hatta men ediyor. Tecrübelerime dayanarak şunu söyleyebilirim: Kanmadan, kandırılmadan tatmine ulaşmamız imkansız. Hazırdaki yalana, hakikat diye yapışıyoruz. Sizi huzursuz eden de gerçek dünyaya geçememek değil. Burada bir hikaye bulamamak. Ne yazık ki hayat bütünlüklü bir metin değil artık.