Yalanın bazen iyilik olsun diye kullanıldığını biliyorum . Ben yalandan iyilik gelebileceğine inanmam. Doğrunun keskin acısı geçebilir ama yalanın insanı ağır ağır kemiren ıstırabı hiçbir zaman yok olmaz. Her zaman kanayan bir yaradır.
Kim bilir kaç kere zihnimiz dertli ve acılı , ıstırabımızın sebebini bilmeden yatağa girmiş sabah uyandığımızda belki de karanlıktaki zihinsel faaliyetin ürünü olan yepyeni bir yöneliş , bir sarahat bulmuşuzdur.
İnsan hayatın bir yerlerinde ölüyor aslında . Ruhuyla arasına yaşamak kadar uzun bir mesafe giriyor . Ölüyor insan ve yeniden diriliyor . Umut etmek için diriliyor, başlayabilmek için diriliyor , doğru dürüst bir tek cümle kurabilmek için diriliyor işte..
"Evet, insan nihayetsiz şeylere muhtaç olduğu hâlde, sermayesi hiç hükmünde bir şey... Hem nihayetsiz musibetlere maruz olduğu hâlde, iktidarı hiç hükmünde bir şey..."