Yarın erkenden kırlar ağardığı zaman
Gideceğim. Biliyorum beni bekliyorsun bak,
Geçip gideceğim dağlardan, ormanlardan
Daha fazla kalamayacağım senden uzak.
Gözlerim düşüncelerime saplı yürüyeceğim,
Duymadan hiçbir gürültü, hiçbir şey görmeden,
Yalnız, kimsesiz,sırtım eğik, birbirine kenetli ellerim
Hüzünlü ve gündüz gece gibi olacak benim için
Ne uzaklarda Harfleur'ü saran perdelere
Bakacağım, ne de inen altın renkli akşama
Kavuşunca bir bağ yeşil çoban püskülü ve
Bir çiçekli funda koyacağım mezarına.
Bugün okuduğum kitapta şöyle bir cümle geçti: "Allah kimsenin ahını kimseye bırakmaz sana ah ettirene Allah vah ettirir." O kadar haklı bir cümle ki daha önce ilahi adaletin tecellisini bu kadar güzel anlatan bir cümle duymamıştım diyebilirim ☆