Sonra anladım ki en çokta sabretmeyi bilmeliydi insan. Amaçları , hedefleri uğruna bile olsa anlık duygu çıkışlarına kapılmamalı, tüm yükün altına tek nefeste girmemeliydi. Her şeyin bir zamanı vardı. Zamanı gelmeden tüm yükü sırtlamaya çalışan deli yürekler en çokta kendi hedefine yani yine kendine zarar veriyordu. Tüm şeylerin -genelde iyi şeylerin - sonunu getiren insan kendi sonunu da getiriyordu. Belki bilerek , belki bilmeden...