“Karanlığın içinde kaybolmak”
Aldatamadığım bir yalnızlığım, buhrana uğramış emsalsiz bir ruhum, kirli bedenimi daha da yoran kimsesizliğim, kaybolup iyice karanlığa giriveriyor. nedensizliğimin içinde yaşamımı zorlaştıran karanlık evreni, umursamaz bir tabiatın çilekeşliği ve bozğunluğun son derecesine gelmiş çağın niteliksiz anını yaşamak işte bu karanlık evren mahvediyor yalnız ruhumu bu yüzden mi kaldım yalnız bu yüzden mi gülmez oldu yüzüm bu yüzden mi yoruldum ben hangi psikolog çözer durumumu gelmez mi daha bahar gelir belki umutsuzluğumu yener belki ama nerede görülmüş ki kimsenin kimseye bir faydası olmayan bir karanlık evren işte ben bu yüzden yaşamak istemiyorum. Ben yoruldum karanlıktan.
haz alamıyorum yaşamaktan. İşte böyle böyle kaybolup gidiyorum karanlığın içinde.