Aç gözlerini. Kıyamet kıyâm olsun. Ölmek dediğin dirilmeye eş değil mi? Kıyam uyanmaksa, son dediğin o fazladan iki harf mi yani? Âh o iki harf.. Âh o yaramaz küçüldükçe büyüyen et. Ruhum Yaradanınsa sen al etimi. Etine şifâ et. Yeter ki uyan bu kan uykulardan. Uyan ki yaradana şahitlik et. Sevmedim bu denizi, tuzu derimi kavurdu geçti. Sevmedim bu karanlığı gözümün ferini aldı gitti. Sevmedim ben gitmeleri senden, sevmedim kaybetmeyi ben. Sevmedim bu vêdayı. Canımdan öte cân yanı başımdayken. Aç gözlerini, ziyadır göreceğin kamaştırır ama geçer.
Garanti bir hayatta ne zaman ölüceğini bilemeden evet...
Hazır olduğumu anladığımda denizüstünde beni bekleyen beyaz bir çiçeğin olduğunu biliyorum. Bilmek ...
Düşünmenin gücüyle ele aldıklarımın içerisinde tuaf bir benlik yolculuğu bu . Örtündüğüm duygu hazinelerine yer yokmuş gibi gözükse de mantık ile duygu aynı orantı da olmalı ...
Biraz daha burada çırpınmalıyım. Zedelenmeliyim . Dış güçlerin sert üsluplarnı tanımalıyım ...
Bu yolculuk nereye varıcaksa orada soluklanmalıyım sadece . Tıpkı onun gibi. Sırtımda bir ağırlık var o ağırlığın adı Benim...
İnsanoğlu hep ister... Daha fazla ister . Deneyimlerimizin amacı da bu olmalıydı sanki. Bir bilgisayar kodu gibiydik hepimiz..
Ben kimdim sorusuna gelen bir cevaba vakıf olmuştum ... Zamanında ...
Hangi zaman da ...
Burası su altı yıkanıp gidiyor her şey elimde hiç bir şey kalmıyor...
Zihnimin yansıması mı burası . Neler oluyor ? Beni doğru yola sokan bir şeyin varlığından hiç şüphem yok . Fakat insan duyu organları ile bunu pekiştirmek istiyor işte.
Okur Takip Önerileri
Bir ipte TEK cambaz...
Ama o sanar ki iki cambaz...
Karşıdan gelen ile denge içerisine girmeye çalışır,
Bazen tehtit gibi ipte sallanır ,
Düşer mi düşmez mi derken ona baka baka yakınlaşır.
Daha da yakınlaşır daha da daha da...
Aşağıya bakar bir ayna da sadece kendini görür...
Ve aslında düşmanının horozun da öttüğünü...
Peki sizce bu cambaz mutlu öldü mü ?
Ben aslında hiç kaçmadım. Bu yüzden anlattım size cesaretime hayranlığımın öyküsünü. O ses arada bir parmak uçlarımı titretiyordu. Kulaklarımın eylemi hep bir karmaşada oyalanıyordu sanki.
Vakit geç olmamalı dedim kendi kendime. Bir hışımla ellerimi denizin üstüne çıkardığımı hatırlıyorum . Bir istek vardı avuçlarımın içinde . Bunu biri anlıyordu. Fakat bu biri sıfatı ona hiç yakışmıyordu. Demek istediğim arzularımın derin sular altında duyumsanması ne kadar kışkırtıcıysa o nu tanımak ta o kadar heycanlıydı.
6.KISIM Su altında kalan biriyim. Burada mutluyum sevincim kursağımda kalmayan,aşkları kokladığım cesaretimle yürüdüğüm bir denizaltı canlısıyım. yüzmeden yürüyen , yürüdükçe koşmayı merak eden bir tavrım var doğrusu...
Bir bedenin içinde hapsolanları çok merak ettim .Canlı olmanın tadını, cansızların hissini ... çömelerek başımı iki bacağımın arasına alarak bekledim. Bir ses duydum ilk zamanlar. Anlayamadım ne duyduğumu.
1.KISIM
Yansımalardan aldığım özelliklerden ötürü,'' var edebileceğimi'' anladığım zaman, sadece ufak bir oda oluşturmuştum ilk.
Bilirim bunu,sizin açınızdan çok ta merak konusu değil! Fakat artık bu yolculukta gemisine atlayan bu kızın ortak paydada buluşan bu iki Dünyasını birleştirmesi gerek. Demek ki oraya kimseyi alamadığına göre...
İndirgiycem sözlerimi.
O oda da kendimi var ettiğimi fark ettiğim anda nasılda bir boşluğa düştüğüme sözü getirmicem. Bu konu uzun bir yolculuk!
Beni yazar mısın ey kalem...
Izin ver tutayım seni...
Yazalım beni gerçeği TEKİ...
Sözlerin bir kısmı uçtu bugün...
Dil yalnız kaldı...
Kulaklar sessizliği dinledi...
Gözler uykuya daldı...
Üç maymunla karşılaştık bugün,
Ne sordular halimi ne de pırıltısız gökyüzünü...
Bunlar tutuşmuşlar el ele ,
Cilvelenmişler geleceğe.
Gelir mi gelmez mi ? Demeden,
Söz almış sözünü
Dil dilenmiş hüznü.
Kulak bir haber,
Gözler hep özler,
Bir ö.......... mü!
Bildiğini bilmeyip ,bilmediğini bilmekte marifet...
Tamamım demiyip,eksiğim demelide zarafet...
Sükutun eşiği , aynada gördüğün suret...
Görmek isteyen göz körmüdür ki görmez...
Istememiştir belki de hakikatte görmeyi,
Bunu yüreğin de mi görmez...
Neye darılırsın acep...
Seni sana kıran sensindir...
Göz ne bilir kırmayı...
Gönül bunu nasıl bilmez...
Bir öğretmen tanıyorum ,en güzel öğrenci olan...
Bir yürek tanıyorum, en derinden aşık olan...
Bir ruh tanıyorum, en gerçeği arzulayan...
Bir de ben tanıyorum, hiç olan...
Ne mutlu ki tanıyorum tanıdıkça yeniden tanıyorum ve yeniden yeniden yenide yenid yeni yen ye y...
Nedir amac,neden ,sebep?
Sonucu görmek pek mümkün...
Amaca bakarak sonucunu görmek en gerçek...
Peki ne amaç, ne arzu ne istek?
Amaç yok olmak ...
Sonuç ise var olmak...
Kullanılacak ilaç ise sabır ve kendini bir şey sanmamak...
Bir mektup yazdım 10 yıl sonraki sırrıma... bu gün uçurucam rüzgarlar ile gökyüzünde bir güvercinin bacağında... gelicek konucak pencereme bir 10 yıl sonra ... "senden sana bir mektup var bilinmeyenbeyin"dicek bana... Biliyorum. Biliyorum çünkü 10 yıl önce de yollamıştı bana mektup... ah be ben... ne güzel de sen oldun ben de... dillendin durdun bu kalbim de....
Bu ruhu aydınlattın... bencilleşen bu ben'e sencilleşmeyi hatırlattın...