Bana hep her şeyin en kenarda bekleyeni kaldı. Talibi olan hiçbir şeyi hayal etme şansım olmadı. Vaktim yoktu. Gücüm yoktu. Beklemek imkan meselesidir imkanım yoktu. O yüzden hayatımın her önemli adımında kendimi ilerlemiş ama büyümemiş hissetmek kaderim, belki alışkanlığım oldu. Sevindiğimi hiç hatırlamıyorum. İçim hiç genişlemedi.Ferahlık nedir, bilmem. Burukluk ama hep oradadır.