Tıpkı bir kasırganın merkezindeki sakin bölge gibi durgun ve bomboştum, çevremdeki karmaşanın içinde yuvarlanıp gidiyordum.
İşte o anda daha önce hiç karşılaşmamış iki kişi, anlatılmaz bir çekime uyarak başlarını kaldırır, göz göze gelirler. Ağızlarından aynı sözler çıkmak üzeredir oysa ağızlarını açmazlar, bakışlarını kaçırırlar. Ne var ki o değişiklik olmuştur bile; bir ırmak gibi, bir çöl gibi doğal bir sınır çizgisi, onları odadaki kalabalıktan ayırıvermiştir.
Birbirlerini tanıyorlardır..
Denize mi bakıyordu, kendi içinde açılan uçuruma mı, anlayamıyordu.
Reader Follow Recommendations
Füsun kolonyayı dökerken Kemal’i sona saklamıştı.
İnsan vedalarda da en sevdiğini en sona saklar.
Ben şimdiye kadar her şeyden çok kitaplarımı severdim. Bundan sonra her şeyden çok seni seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz.
