belki bir halıdaki yalancı desendim fayda vermedi ilmeklerdeki çırpınışım kanımın rengine bulaştı göz nurum özürler bileklerime dolandı kan kardeşi oldum canımla
bir örnek ses sağanağıydı evler hangi hayatın imlâsı bozuksa ona sığındım hep aynı tozdu yuttuğum bir soluk için dolanırken sokaklarda işittiğim hep aynı âzâr:
bilmediğin hayatları dokuma asla