Ahmet Ünal
@Bloodyking
Lisans / Türkçe Öğretmenliği
5 Mayıs 2000
1757 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Hayat ölesiye nefret ediyorum
ölesiye çılgınca seviyorum seni
ölüm
yalnız sen tut ellerimi
İngilizce kelimelere yanlış demek 🙄 Kafanız mı iyi abicim? Türkçe karşılığını kullanalım desene, yanlış kelime ne demek?
Ahmet Ünal tekrar paylaştı.
Padişahların sarayına en güç giren şey doğruluktur, onların tarafında bulunan kimseler doğruluğu kendilerinden bile saklarlar, çünkü bunlar hasr-ı inzâr ettikleri hükümet lezzeti içinde ve merkezinde yaşadıklarından ahalinin çektiği zahmet yine ahalinin tembelliklerinden zannederler
Sayfa 35Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
“Gel, birlikte gidelim, bir deniz kenarı olalım” diyordum.
O, yaşamı boyunca hiç denize girmediğini, güneşte gövdesini yakmadığını yazıyordu.
“Gel” diyordum. “Bizi bir deniz bilir. Bir deniz bizi olduğumuz gibiliğimizle sarar, bağrına basar.”
Gelmedi..." diyordu Cavit Kürnek. Çünkü Arkadaş:
"BEN
yüzmeyi bilmem.
denizi sevmem, çünkü yüzmeyi bilmem.
bacaklarımı hiç mayo giyip güneşte yakmadım.
ben mayo giymedim hiç." diyordu. Sonrasında, tartışmalar, suçlamalar, kırgınlıklar ve kesilen arkadaşlık.
Kürnek, 5 yıl önce bir Şubat gününde ayrıldı aramızdan. Tüm o kırgınlıkları, hataları, yanlışlıkları dünyada bırakarak gitti Arkadaşın yanına, elinde bir deste umut çiçeğiyle.
Sina Akyol, Arkadaş'la, 1970 yılının Nisan ayında tanışmış. Ankara' da... Kızılay'a doğru giderken, bir şiir gecesi çıkışında... Aralarındaki bazı farklılıklar, farklılaşmalar olsa da, Arkadaş'ın son zamanlarında araları biraz açılsa da, yine de devam eden bir arkadaşlık.
"Ankara'da, Zafer Çarşısında gördüm Arkadaş'ı.
Arkadaşlarıyla birlikte, oturmuş çay içiyordu.
Uzaktan selâmlaştık.
Nasıl olsa yarın bilemedin öbür gün... yakından
selamlaşırdık (!)
Olmadı. Selâmlaşamadık." Yarın, belki öbür gün... Ama sonra ölüm. En az yaşam kadar gerçek ölüm, Akyol'u da, yine bir Şubat günü, aldı bizden.
İki dostundan çok daha öncesinde, 1973 yılının bugününde, Arkadaş Zekai Özger hayata gözlerini yumdu. Yaşasa 76 yaşında bir ihtiyar olacaktı. Olamadı. Sonsuzluğunun 51. yılında, sakalsız oğlanı, büyük bir saygı ve derin bir sevgiyle hatırlıyoruz.
Ahmet Ünal
@Bloodyking
·21 Ağustos 2021 20:05
Ankara'da, Zafer Çarşısında gördüm Arkadaş'ı.
Arkadaşlarıyla birlikte, oturmuş çay içiyordu.
Uzaktan selâmlaştık.
Nasıl olsa yarın bilemedin öbür gün... yakından
selamlaşırdık (!)
Olmadı. Selâmlaşamadık.
En son, morgda gördüm onu.
Tabutunun içinde...
Alnındaki izleri sorduğumda, yapılan otopsinin
izleri olduğunu söylediler.
......................
73 yılının 9 Mayıs günü uğurladık Arkadaş’ı.
Üstüne çiçek ve toprak attık.
Ve bir süre, inanamadan yaşadık ölümüne.
......................
Ahmet Ünal tekrar paylaştı.
ah nasıl ayrılır aşk ve dostluk birbirinden
can canı sever ötesi yok bunun çocuk
ölümü ve ölümün ölümsüzlüğünü
çocuğu ve çocuğun ölümsüzlüğünü
sevgiyi ve sevginin ölümsüzlüğünü
ah elbette aşktır dostluğu mayalayan
Ahmet Ünal tekrar paylaştı.
ben az konuşan çok yorulan biriyim
şarabı helvayla içmeyi severim
hiç namaz kılmadım şimdiye kadar
annemi ve allahı da çok severim
annem de allahı çok sever
biz bütün aile zaten biraz
allahı da kedileri çok severiz
hayat trajik bir homoseksüeldir bence
bütün homoseksüeller adonistir biraz
çünki bütün sarhoşluklar biraz
freüdün alkolsüz
Ahmet Ünal tekrar paylaştı.
biz üçyüz yurtseverdik
bir gün sularken çiçeklerimizi
üçbin kişilik düşman ordusu
ve onun paralı sivil askerleri
saldırdılar yurdumuza
birden bastırıldık
kötü bastırıldık
108 syf.
·
Puan vermedi
·
25 saatte okudu
Cv
Sıkıntıdan hiç kurtulamadım. Çünkü sıkıntının yüce bir etiği var. Bilmiyorum
sıkıntı üzerine de bir deneme yazar mıyım... Kendimi hep sıkıntı olarak gördüm
ve her yere de taşıdım. Sıkıntı yazılamaz belki, yazmak da istiyorum ama.
Nerdeyse “sıkılıyorum, öyleyse varım” diyebilirim. Böyle yaşıyorum ben. Aynı
zamanda insani bir yön de buluyorum sıkıntıda. Sıkılmayan insan yaşamıyordur
diyebilirim. Bir şey daha var ki o da: kitaplarımı ve odamı dünyanın her tarafına
götürebilsem, taşıyabilsem, belki dünya o kadar sıkıntılı olmayabilir. Sıkıntıyla
yapışık yaşıyorum adeta. Tepeden tırnağa sıkıntının içinde dolaşıyorum.
Sayfa 78 - Yapı Kredi Yayınları, İstanbul, 2006.Kitabı okudu
