-Bəlkə də görüşə icazə veriblər.
Her ikimiz həyacanla dayanıb gözləyirdik. Bir neçə dəqiqədən sonra məmurların biri otağa bir bağlama gətirdi. Stolun üstünə qoyub dedi:
-Onun əşyalarıdır.
Mat-mat baxdım. Bilmirdim nə deyir.
Adam səbirsizcə dedi:
-Siz Həmid Sultaninin qohumları deyilsiniz? Srağagün cəhənnəmə vasil oldu. Bu da əşyalarıdir.
Anam həmişə deyirdi ki, hamının payını ayırıb kənara qoyurlar ki, o payı özü yeyə. Hərdən mənə elə gəlir ki, mənim payım olmayıb. Yeniyetmə vaxtdi atama, qardaşlarıma görə öz payımdan keçməli oldum. Sonra ərimə görə. Mənə ya bir qəhraman, ya bir vətən xaininin arvadı kimi baxırdılar. Sonra bir müxalifətçinin anası kimi tanıdılar. Sonra savaşçı anası oldum. Neçə dəfə məni gah yuxarı qaldırıb, gah yere çırpdılar. Bunların heç biri mənim öz payım deyildi. Heç vaxt heç kimin menim məhz özümün kim olduğunu, nə istədiyimi soruşmadı.
Mənə elə gəldi ki, söyüdlərin kölgəsi ilə səssizcə axan suyun incə şırıltısını eşidirəm. Elə bil sərin səhər mehi ilə titrəşən narın yarpaqlar uzaqdan mənə mehriban sözlər söyləyirdi.
Mənə elə gəldi ki, söyüdlərin kölgəsi ilə səssizcə axan suyun incə şırıltısını eşidirəm. Elə bil sərin səhər mehi ilə titrəşən narın yarpaqlar uzaqdan mənə mehriban sözlər söyləyirdi.
Kimsə deyib ki, dünyada ən böyük hadisələr insanın beynində baş verir. Mənsə deyirəm ki, dünyada ən böyük günahlar yalnız və yalnız insan beynində baş verir.
Ruh və bədən, bədən və ruh- bunlar necə sirlidir! Ruhda heyvani hisslər var, bədənin də ruha bənzədiyi anlar var. Hisslər incələ, idrak kütləşə bilər. Bədənin ne vaxt susduğunu, ruhun ne vaxt danışdığını kim deyə bilər?