Öncelikle kitabı okumadım sesli olarak dinledim. Diğer taraftan Ursula K. Le Guin’in Kadınlar Rüyalar Ejderhalar kitabını okumaya devam ediyorum. Kitap çok akıcı ve bir masalın içine çekildiğinizi hissediyorsunuz. İnce ve hoş bir şekilde güzel mesajlar vermiş. Mesajların içinde boğulup kalmıyorsunuz. Ben finali tahmin ettim açıkçası biraz diğer kitabının etkisi biraz Jung etkisinde olduğunu bilmemden kaynaklı ama kitaptan aldığım zevki değiştirmedi. Bazı okurlar için biraz çocuksu gelebilir ya da biraz hafif ama kitap içinizde hala büyümekte olan çocuğa çok güzel dokunuyor. Yakında 28 yaşına girecek birisi olarak hala benim gibi büyümekle uğraşan dünyanın acımasızlığını, mantığını bir türlü çözemeyen hala çocuk olduğunu hisseden masallara, efsanelere, halk anlatılarına hayran olan insanların seveceği bir kitap. Ayrıca akşamları çocuklarınızı yanınıza alıp bölüm bölüm okuyup hem çocuklarınızın hem kendinizin zevkle takip edeceği bir etkinlik olabilir. (İlerde çocuklarım olursa mutlaka yapacağım) Kitaba dönersem aslında hayatın içinden, kendimize itiraf edemesek bile kendi içimizden bildiğimiz karanlığın ve aydınlığın beraber olduğunu salt iyi ya salt kötünün olmadığını büyülü bir dünyada tekrar hatırlıyoruz. Zaten önemli olan sadece iyi olmak mıdır? İçimiz de kötünün varlığını bilip onu tanıyıp kötüye engel olup iyiliği ortaya çıkartmak değil midir yaşamın kendisi… Herkes potansiyel birer katildir önemli olan bunu fark edip katil olmamaya çalışmak değil midir ?
