İsmail Şen
@Bugrahan86
Kitap, dergi, şiir âşığı ve mahzun bir Türk...
"Ben şair. Vaktin oğlu.
Dünyayı bir kez tattım, dilim hâlâ sargıda."
⚘Türkçe Öğretmeni⚘
Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi-Türkçe Öğretmenliği
Konya
Karapınar/Konya
12 reader point
Joined on September 2020
Şu anda okuduğu kitap
MASKE SANSÜRÜ
Maskelerin zararlarına dair yapılan bilimsel araştırmalar maalesef tek tek sansürleniyor. ResearchGate'in sansürlenen bu araştırmasına göre:
•Maskelerden kopan petrol bazlı fiber partiküller ciğerlerinizde birikiyor.
•Maske takarken nefes akışı normalin üstünde olduğu için bu fiber partiküllerin koparak ciğerlerinize gitme olasılığı yükseliyor.
•Tek kullanımlık cerrahi yüz maskeleri; polipropilen, poliüretan, poliakrilonitril, polistiren, polikarbonat, polietilen veya polyester gibi polimerler dahil olmak üzere sentetik liflerden yapılıyor.
•Sentetik lifler üzerine yapılan araştırmalar sentetik liflerin solunması ile astım, alveolit, kronik bronşit, bronşektazi, fibroz ve kronik pnömoni gibi çeşitli hastalıklar arasında bir ilişki olduğunu göstermiştir.
•Yüz milyonlarca insan devamlı maske kullanarak her gün bu fiber partikülleri soluyor ve maskeler çevre için biyolojik atık oluşturuyor. İçinde bulunduğumuz döneme kadar kitlelerce maske kullanımının biyolojik bir geçmişi yok.
Rant ve Deprem
Uzmanlar manşetlik büyük laflar etmek yerine veri ile konuşsalar keşke. Yıkılan ve ağır hasar gören bir düzine binada kentin en yoksullarının oturmadığı ortada. İnşaata elverişli olmayan bostan alanlarının imara açılmasına sebep olan da yoksulluk değil rant düzeni.
🏢
(Yaşar Adanalı)
Esenlik Bildirisi
Bir şehrin urgan satılan çarşıları kenevir
kandil geceleri bir şehrin buhur kokmuyorsa
yağmurdan sonra sokaklar ortadan kalkmıyorsa
o şehirden öcalmanın vakti gelmiş demektir
Duygular paketlenmiş, tecime elverişli
gövdede gökyüzünü kışkırtan şiir sahtedir
gazeteler tutuklamış dünya kelimesini
o dünyadan, o şiirden öcalmalı demektir
Ölüm gelir, ölüm duygusuna karşı saygısız
ve zekâ babacan tavrıyla tiksinti verir
söz yavan, kardeşlik şarkıları gayetle tıkız
öcalınmazsa çocuklar bile birden büyüyebilir
Yargı kesin: Acı duymak ruhun fiyakasıdır
kin, susturur insanı; adına çıdam denir
susulunca tutulan çetele simsiyahtır
o siyah öcalmakçasına gür ve bereketlidir
Vandal yürek! Görün ki alkışlanasın
ez bütün çiçekleri kendine canavar dedir
haksızlık et, haksız olduğun anlaşılsın
yaşamak bir sanrı değilse öcalınmak gerektir.
🔥
İsmet Özel
Reader Follow Recommendations
Yılanı, güneş ısıtıp da ısırabileceği bir zamanda değil soğuktan kuyruğunu kıpırdatamadığı bir sırada öldürmek lazımdır.
🍁
(Peçenek Atasözü, Bizans tarihçisi Cedrenus)
Kapitalizm insanlığa gerçekten maddî bir ilerleme temin etti mi? Yoksa büyüyen rakamlar sadece nüfusun çok küçük bir bölümünün iktidar tutkusuna mı yarıyor? Çeyrek yüzyıl kadar önce popüler bir dergide gerçek bir ârif olan edebiyat hocamız Orhan Okay Bey’e yöneltilen soru şuydu: “1940’lı yılların İstanbul’unda insanlar arası ilişkiler nasıldı, çocukluğunuz nasıl bir ortamda geçti?” Cevap çok kısa ve net: “İnsanlar birbirlerini tanırdı. Hangi evde kim var, bilinirdi. Herkesin iyi veya kötü bir evi vardı. 1930’larda İstanbul’da çok az sayıda kiracı vardı. Anadolu’dan gelen işçilerin kaldığı bekâr odaları vardı. Bunun dışında kiracı kavramı yoktu.” (Yılmaz, 1996). Kırk yıl sonraki (1970’ler) çocukluğumun Karaköse'si de (Ağrı) aynen böyleydi. Ne kadar yoksul olursa olsun evsiz bir aile düşünülemezdi. [Aile kurmanın adı “ev”lenmek değil miydi? Batı dillerinde evlenmek anlamına gelen marriage ise kocaya (Latince, maritus) tâbi olmak demekti!]. Karaköse’de sadece Batı’dan gelen subay ve memurlar kiracı olurlardı, kiraya verilecek evlerin sayısı da çok sınırlıydı. Derken Türkiye amansız biçimde “ilerledi” ve sonunda insanların büyük bölümü işçi veya memur gibi sıfatlarla “bekâr odaları”na mahkûm edildi. Bugün büyük (metropolitan) şehirlerdeki nüfusun yaklaşık üçte ikisi kirada oturuyor. Maddî ilerleme bu mudur?
🍁
(Mustafa Özel, Pandemi Sonrası Dünyada Kapitalist Medeniyetin Eleştirel Muhasebesi)