Her sabah bir çocuk uyanır içimde. Her şeye inat gülümseyerek. Umursamadığımdan değil, duyumsadığımdan hayatı. Hesapsızdır yaşamak, alıp verdiğim nefes bile emanetken..
Hayatımdaki insanlar nasıl oluyor da bir anda sadece kendi hislerinin esiri olan ve bunun dışındaki her şeyi ezip geçen birer yaratığa dönüştüğünü ilk elden pür dikkat izliyor olmak canımı çok fazla acıtıyor. Hiç kimseye güvenmiyorum en çok da kendime bakalım bu savaştan kim mağlup çıkacak izleyip göreceğiz.