Ve en güzel nasip ise;
"Herkesin bir şeyler anlatmak istediği dünyada,
seni dinlemek isteyen birine rastlamaktır."
4 yapraklı yoncamı bugün bulmam anısına. Güzellikler getirmesi dileğiyle.🧡
Herkesin hayatında ben, onlar istediği kadar varım. Benim hayatıma sıra gelince istediğimde bile kimse yok galiba...
Okur Takip Önerileri
Yine bazı anlarda gelen herkesin hayatında bir fazlalık senmişsin hissi. Kendini nereye konumlandıracağını bilememek...
Kalabalığın içinde yalnızdı. İçindekileri anlatacak paylaşacak tek bir dostu yoktu. Onun payına düşen hep başkalarını dinlemekti. Oysa onun içinde olup bitenlerden kimsenin haberi yoktu...
Konuşmak, anlaşılmak istiyor insan bazen. Sevincine, mutluluğuna, heyecanına ortak olunsun istiyor...
Kendi halinde yaşayıp gidiyordu bir şeylerin olmayacağını kabul ettiği bir an da oluyormuş gibi düşündürüp tüm duygularıyla oynamışlardı. Neden bunu ona hep yapıyorlardı? Kafasında bu sorunun cevabını hiçbir zaman bulamayacaktı.
Ne yapmam gerek bilmiyorum olmayacağını da biliyorum aslında ama hem olsun hem olmasın istiyorum...
İçinde sessiz fırtınalar koparken artık dışarıya yansıtmamayı olmamış gibi davranmayı beceremiyordu.Artık insanlardan hem soyutlanıp hem de o insanlarla konuşup içini dökmek istiyordu.Ve tüm bunları nasıl yapacağını bilmiyordu...
Ben hep dinleyen taraf olmuşum.Kimse beni hiç dinlememiş. İnsan bir şey anlatmak isteyip de dinleyecek kimseyi bulamayınca anlıyor.
Bazen aferin iyi birisin deyip kendi saçını kendi okşamak ister insan.
Bir söz bir insanın zihninde ne kadar yer edinebilir?Ve o edindiği yerde canını ne kadar incitebilir?..