Sabitlenmiş gönderi
Herkesin hayatı uzun bir yürüyüş yoluna benzer. Bazıları düzenli taşlarla döşenmiştir. Diğerleri, yani benim ki gibilerse çatlaklarla, muz kabuklarıyla ve sigara izmaritleriyle doludur. Senin hayat yolun da bana benziyor ancak muhtemelen benim ki kadar bozuk olmayacaktır. Umarım ki, bir gün yollarımız kesişir ve bir kutu sütü paylaşabiliriz.
Yaşadığın ve yaşamakta olduğun her şey yalan. Senden hayatı da ölümü de gizleyen koca bir yalanı yaşadın sen.
İvan İlyiç'i asıl mahveden şey yalandı…
Reader Follow Recommendations
Yaşamının son günlerini her şeyden çok etrafındaki ve kendi içindeki bu yalanlar zehirliyordu.
Ruhunun derinliklerinde öldüğünü biliyordu lakin buna alışamıyordu, yapamıyordu, bunu bir türlü anlayamıyordu.
Hep aynıydı.Kimi zaman ufacık bir umut ışıltısı belirir gibi oluyor,kimi zaman da bir umutsuzluk denizi kudurmaya başlıyordu,ama hep aynıydı.
Yaşam ve… ölüm! İşte o kadar! Yaşıyordum… bir yaşamım vardı, ama şimdi usulca elimden kayıyor ve ben onu tutamıyorum. Evet. Ne diye kendimi aldatayım?
Uğradığı onca haksızlıkla, ayak-yorgan hesabını tutturamamanın getirdiği borç yüküyle sürdürülen bir yaşamın normal olmaktan çok uzak olduğunu bir tek o biliyordu.
Dünya gelişiyor ama insanlar her tarihte aynı..
Sineğin ışığa gelmesi gibi, toplum içinde yüksek yerlerde olan kimselere yakınlaşmaya çalışır, onların yanına kabul edilmek için yollar arar, onların dünya görüşlerini benimser, onlarla dostluk ilişkileri kurmaya çabalardı.
Aslında her şey,gerçekte o kadar zengin olmadıkları halde zenginlere benzemek isteyen,bu yüzden de ancak birbirlerine benzeyebilen insanlarınki gibiydi.
