Yıllanmış "İyi ki!"lere ihtiyacım var. Keşke o günlere dönsemlerim, çantamı alıp çıktığım yollarım, bugünlerde sesi kısılan hayallerim...
Geri döndüğümde "Neden aramadın?" diyenlerimi özledim, çok belli etmem ben sevdiğimi. Çok gülmeli, çok özlemli bir sofra var aklımda.
Baş köşeye hayallerimi oturtacağım. Sonra babamı,annemi,kardeşlerimi ve dostlarımı....
Bu sofra kurulacak,bu gözler hep çok kısılacak. Az sabır ,sonrası selamet herhalde.
Ha sonu selamet olmasa ne olur? Biz düştüğümüz çukuru bile güzelleştiririz.
Öyle işte.