bırak ayak basılmamış yerler görsün gözün
dehlizlerine kadar inelim özümüzün
alaşağı edelim yeryüzünü,
dökülsün milletin ceplerinden yüzsüzlüğü
yağsın yalanları hüzün hüzün...
öyle bi günde bulalım özgürlüğümüzü.
Özlediğimiz birileri olmalı diyordun
Yanındayken bile özlediğimiz birileri
Öyleyse kalkıp Ati'ye gitmelisin, İstanbul'a
Belki hâlâ saklıyordur bir gülü kimbilir
Hiçbir an'ını tanımlamaya kalkmadan
Kısacık ömürler biçiyoruz kendimize
Sonra yolculuklara çıkıyoruz, bir kentten
Ötekine giderken özlüyoruz bir başkasını