Home
Search
Explore
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.32
Durukan
Durukan
@Camuyevski
202 reader point
Joined on November 2018
Okuma Hedefleri
Martin'e uzaktan ne de hoş geliyordu Ruth'un ailesi ve onlar gibiler. İşin iç yüzüne girdikçe, başarıyı ve başarısızlığı deneyimledikçe, Martin'in baki kalan benliğine rağmen insanların birtakım sahte kimliklere karşı tavrının nasıl değiştiğini gördükçe her şey tüm berraklığıyla kafasına dank etti Martin'in. Tüm bunları fark etmesi Martin için pek de hayırlı olmadı. Bir şeylerin farkında olmak bazen o kadar da iyi olmayabiliyordu. İnsanların sahte tavırlarına kanabilir, sahte bir aşka yelken açabilir, kendisi hakkındaki tasarrufları bir çocuk masumluğuyla okuyabilirdi ama o, hakikatlere ulaşma çabasının her daim sonuçsuz kalacağı şu dünyada hakikatlere yelken açtı. Martin gözünde birilerini nasıl da büyütmüştü ve zamanla algılara yenik düşmeyi bırakıp o sözde muhteşem burjuvazi gözünde nasıl da küçülmüştü. Martin hakikatlerin içinde dahi hakikatlerin olmadığını çok geç anlamıştı.
Bir ütopya okudum. Bir distopya okudum. Bir politika okudum. Bir metafor okudum. Bir anarşi okudum. Ama hepsinden önemlisi bir gerçek okudum.
Kitabı oluşturan unsurlar: bir otorite, saf bir halk, bir şeylerin farkında olan aydın bir azınlık. Daha önce bir distopya okumamış olsaydım bu kitabı muhtemelen çok beğenirdim. Gerçi yine beğendim ama benzer şeyleri Hayvan Çiftliği, Filler Sultanı ile Kırmızı Sakallı Topal Karınca gibi kitaplarda da okuduğum için beni şaşırtan pek bir şey olmadı. Yazar, böyle kitaplar zaten var ama bir tane de ben yazayım demiş adeta. Yine de başkanın, martıların, tilkilerin siyasi figürlerin birer metaforu olmasının kitaba hoş bir hava kazandırdığını söylemeden geçmeyeyim.
Zülfü Livaneli'nin politik fikirlerini belirttiği yazılar, kitaplar bulmak elbet mümkün. Ama bunu böyle başarılı yazılmış bir roman vasıtasıyla öğrenmeniz daha iyi olabilir. Bu bakımdan okurlara önerebilirim.
İyi okumalar.
Bu kitapta daha önce karşılaşmadığım ve alışılageldik olmayan şeyler var. Romanlarda genelde uşaklar figüranken bu romanda direkt uşakları inceliyoruz ve onların izleniminden dönemin siyasi toplantılarını, karakter tahlillerini görüyoruz. Kitabın büyük çoğunluğunda baş karakterimiz Bay Stevens uşaklığı boyunca yaşadıklarını anlatıyor. Bu anılar pek de ilginç olmamasına rağmen gayet sürükleyici bir görüntü vermesi şaşırtıcı. Kitapta nerdeyse bir tane bile alıntılamaya değer söz yok ama diyaloglar ve Stevens'ın anılarından çıkardığı sonuçlar o denli güçlü ki kitapta özlü sözler olmaması hiç de eğreti durmuyor.
Romanda sıkça bahsedilen bir "vakar" kavramı var ki bahsetmeden edemeyeceğim. Vakarın sözlük anlamı ağırbaşlılıktır ama karakterimiz vakara o denli anlamlar yüklüyor ki etkilenmemek elde değil. Stevens bir başuşak olarak tüm gayesi çalıştığı evin sahibine layıkıyla hizmet etmek, memnun etmek. Belki Stevens dünyayı değiştirecek şeyler hiçbir zaman yapmadı, yapmayacak da ama hizmet ettiği şahsın başarılarından kendine pay biçmek onu manevi olarak yeterince doyuruyor. Stevens'ın bu tavrı belki dünyayı kendi eliyle döndürmek isteyen bir idealisti bir hayli kızdırabilir ama Stevens'ın işi bu ve bu işini özenle yapmayı tek gaye olarak görmesi onu köle değil ancak erdemli bir insan yapar. Herkes yaptığı işi düzgün yapsa sorunlar çözülmez mi, herkes kapısının önünü süpürse daha temiz bir dünya olmaz mı?
Reader Follow Recommendations
Çobanların ve köpeklerin biz koyunlara yaptırdıklarına, Sırça Köşk mülk sahiplerinin bizi düşürdükleri duruma baksana. Bunlar varken keşmekeşliği ne diye mistik ögelerde arıyorsun. Ne olacağımızın belli olmadığı bu dünya... Bir insan pekala su iken bulut, bulut iken kar, kar iken su, su iken içi ağlarla örülü kanalizasyonlara girebilir. İşte bu döngüyü anlatıyor Sabahattin Ali, insanların bilinçsizliğini anlatıyor Sabahattin Ali, düşüncesizliklerin doğurduğu sonuçları anlatıyor Sabahattin Ali. Bir insanın eline silah verip karşısındakini vurması istense merhameti dur der güya. Ama siyasiler, burjuvalar, biraz olsun güç elinde bulunduran insanlar ellerinde bir silahla dolaşıyorlar ve ezilmeye yüz tutmuş insanların başına doğrultuyor. Bu mermiler nereye gidiyor, nasıl gidiyor ve silah sahipleri bu silaha nasıl da tapıyorlar, bunu anlatıyor Sabahattin Ali.
Bu kitabın yasaklanmış olmasına şaşırmadım zira en büyük tabu gerçeklerdir. Nerede bir gerçek görseler susturmaya çalışırlar çünkü yarası olan gocunur.
Gerek öykü, gerek masalları ile içe işleyen bu kitabı okumanızı şiddetle tavsiye ederim
Buz Dağının Görünmeyen Kısmı
Leyla Hanım'ın sakin ve yalnız yaşadığı evinden ayrılıp İstanbul'un "hayat dolu" semtlerine ve insanlarına karışmasının verdiği yabancılık ve şaşkınlık hissi, Roxy'nin ailesi yüzünden ön yargılı yaklaştığı insanlara olan olumsuz bakış açısını Leyla Hanım'ın bertaraf etmesi, Ali Yekta Bey'in binbir gayretle okutup büyüttüğü oğlunun ona karısı sebebebiyle iyi muamele etmemesinin ardından duyduğu hayal kırıklığı... Tüm bunlar buz dağının görünmeyen kısmıydı ve biz de bu romanda o buz dağlarının aşılmasına akıcı bir kurgu ile şahit oluyoruz.
Karakterler, diyaloglar, yaşananlar o kadar hayatın içinden ki sanki kitap okumuyorum da Zülfü Livaneli bana bir yakının başından geçenleri anlatıyor gibiydi. Gerçi yazarın bu yönü çok eleştirilir. Basit yazdığı, edebi değer taşımadığı söylenir kimileri tarafından ama bu biraz da sanata ve sanatçıya olan bakış açısı ile ilgilidir. Ben Zülfü Livaneli kitaplarını çok seviyorum ve sizin de seveceğinizi tahmin ediyorum. Keyifli okumalar dilerim.
Dilber'in dramatik yaşam öyküsünü yazarın başarılı tasvirleriyle cam gibi berrak şekilde gördüğümüz, döktüğü her gözyaşının soğukluğunu iliklerimizde hissettiğimiz bu eser kesinlikle okunmaya değer.
Zengin oğlan fakir kız, masumane çocuk draması, sevgili özlemi gibi yıllar yılı gerek romanlarda gerek film ve dizilerde bir hayli rastladığımız konuları ele alıyor olması okuyucuya özgünlükten uzak bir kitap olarak gelebilir ancak eserin yazıldığı dönem göz önüne alınarak bakıldığında yazarın övgüye layık bir yapıt ortaya koyduğu kanısına rahatlıkla varabiliriz.
Nero Golden ve ailesi hakkındaki düşüncelerimiz kitabın başında ne kadar beyazsa, kitabın sonunda da o kadar çok kara, taban tabana zıt. Hindistan'dan Amerika'ya hiç de masum olmayan sebeplerden dolayı göç eden aile için işler hiç iyi gitmiyor. Oysa başta ne kadar şatafatlı gelmişlerdi.
Kitapta sürekli sorunlara değinme telaşı var, bu mesaj verme telaşının bazen kitabın akışını bozduğunu hissetsem de yazarın bunu ustalıkla yaptığını söylemeden geçemeyeceğim. Madde kullanımı, cinsel kimlik, ruhsal bunalım... Bunlar kitapta Golden ailesine özgü sorunlar gibi görünse de aslında Amerika'daki sorunları somutlaştırmak için böyle bir yol izlenmiş.
Eserde her olayın ardından sadece sinema kültürünü derinden bilen kişilerin anlayacağı türden film kahramanlarını, film sahnelerini örnek vermesi, bazı bölümlerde gereksiz detaylara yer vermesi, okurun asıl merak ettiği şeyden uzaklaşıp bambaşka şeyler anlatması kitabın okunmasını biraz zorlaştırsa da romanda kendinizden bir şeyler bulacağınızın garantisini verebilirim. Keyifli okumalar :)
Edgar annesinin suçluluk duygusunun vücut bulmuş haliydi. Kadın yaptığı şeyi kendi içinde defalarca kez meşrulaştırsa da, Edgar bu sırrı bilmemesine rağmen belki istemli belki istemsiz "Bu yaptığın doğru değil." diye haykırıyor.
Edgar bir sırrın peşine düştü ve böylece söylenen yalanları, yalancı gülüşleri, samimiyetsiz yaklaşımları fark etti.
Bu önsezileri içselleştirmesi demek büyümesi demekti. Edgar büyümemeliydi, o çocuktu ve çocukluğunu yaşamalıydı ama Edgar'ı bu yüzden suçlamak yanlış olur çünkü şartlar onu buraya götürdü.
Stefan Zweig'ın olağanüstü yaptığı ruh analizleri ile kitap keyifli ve naif bir seyir alıyor. Kesinlikle okumaya değer.
Kitap Osmanlı kültürünü, tarihini anlamamamız için bize ışık tutuyor. Hele de Osmanoğlu İsa Beğ'in yoldaşı Çakır, özünde Osmanoğullarından gelen kahraman sipahi Deli Kurt gibi karakterler kitaba yön verince Osmanlı hakkındaki öğrendiklerimiz daha da şeffaflaşıyor.
Kitapla ilgimi çeken bir başka şeyse bazı karakterlerin genel olguları temsil ettikleridir. Örneğin; Satı ana Türk kadınını, Piç İlyas aç budalaları, Gökçen ise aşkı temsil ediyor. Gökçen aşkın ta kendisi, sahip olduğu özel güçler de aşkı temsil ettiğinden mütevellit diye düşünüyorum.
Yazara gelecek olursam Atsız Türkçü kimliğini yansıttığı gibi gayet akıcı ve sade bir dille eseri okunası bir kitap haline getiriyor.
Ömer Hayyam ve hayatı hepimize ibret ve örnek teşkil edecek önemdedir. Dünü, bugünü, yarını anlamamız için bir araçtır.
Hayatta hiçbir şeyin garantisi yok, Hayyam'ın önünde el pençe duran herkes sonrasında Hayyam'a en büyük kötülüğü yaptılar. Hayyam'ın tüm o çalışmaları, bulguları onlar için önemli değildi. İnandıkları doğru üzerinden gidip aksini söyleyeni cezalandırmak, hain olarak görmek ne büyük bir zavallılıktır.
Hayyam onlar gibi değildi, kendisine öğretilenin değil kendisinin bulduklarının peşinden gitti.
Harold Lamb'ın kalemine gelirsek asıl can alıcı yerleri çabuk ve yüzeysel geçtiğini görüyorum. Yine de " Hayyam gibi düşünmek " anlatımını başarıyla gerçekleştirdiğini düşünüyorum.
Son olarak; İnanmak değil bilmek istiyorum, lafını Hayyam bulmadı ama kuşkusuz bu lafın en iyi örneği onun hayatı.
Anlatılan konu hakkında belli bir bilgi birikimi olmadan okunmaması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Bu düşüncem kitabın anlaşılmayacağı yönünde bir endişe değil, sadece hakkını vererek okunması gereken bir kitap olduğunu düşünmemden ileri geliyor.
Kitap yeni şeyler öğrettiği gibi, burnumuzun dibinde olup da algılamakta, ayırtında zorlandığımız hususları berrak bir şekilde gözümüzün önüne seriyor.
Ayrıca şunu da belirtmek isterim ki kendi kültürel hazinesi hiçe yakın olup sırf biraz tanınıyor diye kitabı basılan şahıslar gördükten sonra, bilgi birikiminin hat safhada olduğunu bildiğimiz Freud'un dahi konuyla ilgili başka yazarların görüşlerini de referans edinip, bizlere aktarması beni olabildiğine şaşırttığı gibi, başta bahsini geçirdiğim şahısların adına da utanmama sebebiyet verdi.
Kitapta her şeyden kendini soyutlamış, kendini bu dünyaya ait hissetmeyen, varlığı ile yokluğunun farkının ayırt bile edilmeyeceğini düşünen ve boşa çaba olacağı için tüm bunları değiştirmeye de çalışmayan bir karakter bize eşlik ediyor: Raif Efendi. Ama biz ona " Ah Raif " diye seslenelim :) .
Raif Efendi'nin başından geçenleri kendisinin iş arkadaşı olan beyefendinin bu hikayenin üstüne gidip öğrenmesi bize, çevremizde gördüğümüz basit insanların (!) nasıl büyüleyici ve derin hikayeleri olabileceğini açıkça anlamamızı sağlıyor.
Raif Efendi'nin bile sürekli aradığı ve fazlasıyla ütopik özelliklere sahip olan ruh ikizini bulması ben ve benim gibi kimsenin bizi anlayamayacağı, arzu ettiğimiz düzeyde bir ilişki kuramayacağımızı düşünen insanlara cesaret vermesi, o ruh ikizi bulunduğunda da asla yalnız bırakmamamız gerektiğini bize öğüt veren bir roman olması bu kitabı büyük yapan unsurlardan biri.
Hayal ile yaşananlar arasında hakikatler vardır. Bu hakikatler gerek kitabın başlarında, gerek Raif Efendi'nin yazdığı yazının sonlarında yüzümüze bir tokat gibi çarpıyor.
Kitap Kafka'nın evden ayrılmasıyla başladı ve bu başlangıç beni çok içine aldı. Kitabın sonraki sayfalarında geçen toplu uyku vakası da çok ilgimi çekti. Bu uykudan sonra tüm öğrenciler eski haline sorunsuz dönerken bir çocuk toparlanamadı. Biz de tam bu çocuğun yaşamına ışık tutuyoruz kitapta. Çocuğun diyorum çünkü her ne kadar 60 yaşından
