En başından beri biraz yoran bir kitaptı. Fakat sonu ile manalı bir hal aldı. Ömer'in hayatta kalma çabası ile iradesine olan hakimiyetsizliğini bir dizi olaylar etrafında anlatıyor. İnsanın kendiyle olan savaşından, herkesin bir karanlık, kötü tarafının var olduğunundan bahsediyor. Fakat ben okurken çoğunlukla Ömer'in acizliğine, Macide'nin ise tepkisizliğine kızarken buldum kendimi. Finaldeki yüzleşme ve bütün taşların yerine oturması içime bir nebze su serpti. Bedri ise bu hayatta herşeye rağmen bütün zorluklara rağmen iyi kalmayı başarabilmiş nadir insanlardandı. Bütün karakterlerin yazarın vermek istediği mesajla kendine has özellikleri var ve hayat yolculuğunuzda nasıl karar alınır ve alınmazı yahut omurgalı olmanın gerekliliğini naif bir dille anlatıyor.
