Sevilmeye değer olmadığımı hissediyordum. Yağan bütün yağmurlar ruhumu ıslatıyor da parlayan hiçbir güneş içimi ısıtmıyordu.Işığım sönmüştü artık. Parlayan bir mum ışığı bile girmezdi karanlığıma .Boş verilmiş, unutulmuş; yalnızlığı ile bir kenara terk edilmiş biriydim artık. Öyle de kalacağıma İnanıyordum, her gün daha büyük bir coşkuyla. Yalnız ölmek sanatı diyorum kendime. Yalnız yaşamak gibi ölesiye bir sanat