Pazar kahvaltısı sonrası çayımı yudumlarken eline aldığım, çay keyfim bitmeden bitirdiğim kitap. Hikayenin ana teması sanat gibi gözüksede bence aşk.
Aşkın gerçeğinin güzel ellerde insanı nasıl yüceltiğini görürken, bir yandan da sahtesinin insan hayatnı duman ettiğini güzel vurgulamış.Bu durum sanatta geçerli olduğunu masal tadında okuyucuya sunmuş, yazar.
" Gözyaşlarınız tatlı içime dokunuyor.Sizi terketmemin nedeni düşlerimde göğüslerizi görmez olmam. Başka yüzler gördüm. Yüreklerimiz açgözlü. Ruhumuz durup dinlenmek bilmiyor. Yaşam acımasız olduğu ölçüde güzel, tıpkı avlarımız gibi."
" Bence, kişi sanatını ha yüz odalı, kocaman, taştan bir sarayda sergilemiş, bir dut ağacından, sallanan bir kulübede. Benim için, sanattan da önemli bir şey var, parmaklardan da önemli, kulaktan da önemli, uluşlardan da önemli: Sürdüğüm tutkulu yaşamdır o. "
"Karımdan aklımda kalan her anı bir daha yaşayamayacağım bir sevincin parçası,"
"Ben öyle yabanımdır ki Mösyö, kendimden başka kimselere bağlı olmadığımı
düşünürüm. "
" Benliğinin derinliklerinde, bir şeylerin sona erdiğini duyuyordu. Yüreği serinlemiş gibiydi.
