Bir ağaç bulurum, kutlu bir ağaç. Ona anlatırım derdimi. Onunla paylaşırım acımı. Ya da en iyisi bir kutlu mağara bulurum. Derinlerine inerim. Feryat ederim kimse duymaz. Ağlarım kimse bilmez.
Bastırılmış olan, bir yolunu bulup geri döner. Dile gelmeyen hırs, kaygı olarak karşımıza çıkar. Kıskançlık öfkeye dönüşür, bastırılmış keder bizi için için oyarak depresyon oluverir.