Gazeteci Octave Mirbeau'nun bilhassa dönem siyasetçilerini yerden yere vurduğu, baştan sona ironi yüklü bir eser. Kitabın birçok bölümünde Dreyfus davasına gönderme yapılıyor. Octave Mirbeau'nun, Emile Zola'nın "Suçluyorum" isimli açık mektubunun ilk imzacısı olduğu düşünülürse, bu oldukça normal. Mirbeau bununla da kalmamış, Emile Zola'ya "Suçluyorum" isimli açık mektubu sebebiyle verilen para cezasını da ödemiştir.
Bunların dışında, bir kirpinin zehirli engerek yılanına karşı mücadele verdiği bir bölüm var ki, o kirpinin Mirbeau'yu, kendine çok güvenen engerek yılanının ise, hikaye boyunca Mirbeau'nun dikenlerine maruz kalan siyasetçileri, aristokratları, burjuvaları, askerleri temsil ettiğini anlamak güç değil.
Daha önce "Bir Oda Hizmetçisinin Günlüğü" ve "işkenceler Bahçesi"ni de okumuştum. Fakat en sevdiğim bu kitabı oldu.
