Çok az kitabı sevmediğim olmuştur. Ve bir yazarın kitabını okurken, en önem verdiğim şey yazarın üslubudur. Dili kesinlikle sevgi dili değil; okurken sizi agresif bir kişiye dönüştürüyor. İçinizde nefret uyandırıyor bu kitap. Ama bahsettiği gibi "tasavvufa" değil de, Cemre Demirel'e karşı bir nefret. Gerçi nefret de etmedim. Bir his beslemiyorum, ama kimdir bu kişi diye bir araştırmaya teşvik etti beni, tanınma ve reklam konusunda başarılı oldu yalnızca. Şunu da eklemeliyim ki Mesnevi'den, Ramtha'dan alıntılar veya Kuran-ı Kerim'den ayetler paylaşıyor oluşu hoşuma gitti, sonuna kadar okumamı sağlayan da bunlar olacak. Kitabı okumaya devam ediyorum. Bitirdiğimde tekrar güncelleyeceğim.
