Yaşadığım her günün acısını ve umudunu yarına erteledim. Ertesi gün olduğunda her şeyin yerli yerinde oturacağına ilişkin bitimsiz beklentiler büyüttüm içimde.
Nefes aldığım ölçüde yarinlar bitmiyordu. Bu kadar geniş bir yarının hiçbir zaman gelmeyeceğini elbette biliyordum.
Buna rağmen bu duygu hiç eksilmedi dünyamdan.
..
Bitimsiz yarınlar sayesinde gün boyu sırtımda taşıdığım yükleri bir kenara bırakıp uyuyabiliyordum.