Mustafa Ocak

bir insan yaşama isteğini kaybederse, ona yeniden umut vermek yakınlarına düşer. başkasını ve kendini yok etme arzusu büyük insan topluluklarını istila ettiğinde ise derman bulmak bizlere, çağdaşlarına, diğer insanlara düşer. bunu ‘öteki’ ile dayanışma duygusu içinde yapmasak bile, en azından hayatta kalma arzusuyla yapmalıyız.
Reklam
yaz çiçeklerini seven insan, yazın ölürmüş derler. acaba doğru mudur?
hep aynıydı. kimi zaman ufacık bir umut ışıltısı belirir gibi oluyor, kimi zaman da umutsuzluk denizi kudurmaya başlıyordu, ama hep aynıydı: aynı acı, aynı keder, aynı iç sıkıntısı.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
devrim, bir yerlerde cereyan ediyor olmalı. fakat eski ahlaki değerler de etrafımızı sarmış, önümüzü tıkamaya devam ediyor. denizin üstü köpürse de dibi devrimden uzak, hareketsizce uzanıyor.
insan her şeyi unutur. zaten dünya kurulalı beri unutulmamış ne vardır ki? büyük hadiseler, büyük felaketler ve acılar, yazı icat edildikten sonra yalnız hafızalara emanet edilmeyip kitaplara da yazıldığı halde yine unutulmuştur. insan hafızası, asırlar boyunca cereyan eden hadiseler şöyle bir kenarda dursun, kendi ömrü içinde başından geçenleri bile unutur.
Reklam
Reklam