Uyanık olduğu her an gayretle ve durmaksızın iş başındadır. Sen hiç zihnine çalışmayı durdurmasını ve uyumana izin vermesini rica ederek, yalvararak, emrederek gece boyunca dönüp durmadın mı? Sen ki belki zihninin senin uşağın olduğunu ve senin emirlerine uymak
zorunda olduğunu, sen ona ne söylersen onu düşündüğünü ve durmasını söylediğinde durduğunu hayal ediyorsun.
Çalışmayı tercih ettiğinde, onu bir an bile hareketsiz tutmak mümkün değildir. En zeki kişi bile araştırsa, ona düşünecek bir konu vermeyi başaramazdı. Eğer zihin insanın
yardımına ihtiyaç duysaydı, kişinin sabah uyandığında ona iş vermesini beklerdi.
G.A.: Ah, olur şey değil! Fakat hizmetçiyi kendimin değil, öncelikle onun iyiliği için affedebileceğim seviyeye asla
gelemeyeceğim değil mi?
Y.A.: Neden olmasın-gelebilirsin. Cennette.