Her dudakta aynı rezil şikâyet: yaşanmaz bu memlekette!
Neden?
Efendilerimizi rahatsız eden bu toz bulutu, bu lâğım kokusu, bu insan ve makine uğultusu mu?
Hayır, onlar Türkiye'nin insanından şikâyetçi. İnsanından, yani kendilerinden. Aynaya tahammülleri yok.
Vatanlarını yaşanmaz bulanlar, vatanlarını yaşanmazlaştıranlardır. (Cemil Meriç)
Evet, Allah’ı bulan neyi kaybeder, onu kaybeden neyi bulabilir? Zindanlar,gurbetler “O” varsa saraylara dönerken, O’nun olmadığı sarayların zindanlardan farkı ne?
Görünmeyen bir varlık gibi hissediyorum kendimi. İçim artık sızlamıyor ama iyileşemiyor daha önce sızlamış olan yerlerim. Avunmuyor okşanılmayan saçlarım...
Yetişkin çocuklar..
Onlar her yerde; ailemizde annemiz, babamız,dedemiz,büyukanne yada büyükbabamız, amcamız,dayımız,halamız olurlar; okulda müdürümüz yada öğretmenlerimiz; işyerinde üstümüz yada çalışanımız; toplumda kamu görevlisi yada siyasetçidirler.
Yetişkin görünümleri vardır ama o görünüme aldanmayın. Onlar "MIŞ GİBİ" YETİŞKİNLER' dir. Onlar " Yetişkin çocuklardır" ama çocukluğun sevecen masumiyetini kaybetmişlerdir; bedenen gelişmiş ama duygusal olgunluğa erişememişlerdir..
"O öyle biri değil" diye bazı insanları zorla sevmişim.
Gerçeklerden kaçıp hayale sığınmışım.
Ama artık anladım ki karşımızdakiler bizi degil,biz kendi kendimizi kandırıyoruz, "öyle değil." diyerek.
Hepsi tam da "öyle aslında...
İyi şeylerin öncesi hep sancılı.
Mutsuzlui yaşanmadan mutluluk gelmiyor.
Hüznü bilmeden güçlü olamıyor insan.
Yanlış insanlarla tanişmadan da doğru insan gelmiyor kimsenin hayatına.
Bu yüzden yaşamına giren yanlış insanlara kızma.
Bil ki her acının sonunda seni bekleyen bir mutluluk, her yanlış insanın arkasında "senin için" bekleyen doğru biri var...
"Daha iyisi"nin olması için istemediklerinin bitmesi gerekebilir.
Hak ettiğinle karşılaşman için hak etmediklerinin gitmesi gerektiği gibi.
Yani aslında hayatında kötü hiçbir şey yok şu an.
Hatta kötü zannettiğin birçok iyilik var.
Sadece farkında değilsin.
Oysa tüm gidişler senin iyiliğine,hepsi senin için.
Unutmaya çalışma..
Çalıstıkça daha çok hatırlayacaksın onu.
"Unuttum"dediklerinde bile insanlar bir kere daha hatırlarlar.
Marifetmiş gibi böbürlenir baziları da..
Değil ki! Biz öyle sandık.
"Unutamıyor hâlâ yazık" dedik.
Unutursak mutlu oluruz sandik. Peki ya hatırladikca iyileşsek olmaz mı?
Evet bizi üzen insanlar oldu.
Yaraladılar,ağlattılar, heveslerimizi, umutlarımızı, hayâllerimizi çalıp götürdüler.
Ama ben birini daha unutmak istemiyorum.
Bana ne yapmış olursa olsun, onu iyi hatırlamak için bir sebep bulmak istiyorum.
Çünkü biliyorum ki o sebep de benim onu bulmamı istiyor.
Biri vardı beni çok üzmüstü. Kendimi güçsüz hissettirmişti. Ama sonra kendimi bulmamı sağlamıştı.
Üzmeseydi, güçsüz hissettirmeseydi; hâlâ kendimi ariyordum belki de.
Sende hayatına giren hiç kimseyi unutmaya çalısma.
Güzel bir sebep bul onu hatırlamak için.
Hayat, hiç kimseyi sen üzül diye göndermedi sana. Mutlaka başka bir sebebi daha var senin göremedigin.
Unutma,hatırla.
Onu hatırladıkça, kendini iyi hissettigin bir sebep bul..
Çünkü bir sebep var.
Ve o sebep senin onu bulmanı bekliyor...