Öyle zor ki bi geceye misafir olmak.. ne uyumak için bir yer var ne de gözünde uyku.. Alıp karşına geceyi, konuşmak istiyorsun.. Ama ne sözü var ne de kalbinde vurgu...
HASRET
Yüreğime bir yas damladı ansızın..
Ne olduğunu çözemediğim bir buruklukla doldu içim.
Kavuşmak istedim, bağrında solmak istedim bana aidiyetimi bahşeden yere..
Yitirildiğim sevgilerin tohumundan yeniden filizlenmek istedim..
Düğümlendim..
Çölde susuz kalan bir deve misaliydi içime dolan şey..
Bağrımı yakan ateşti hissettiğim..
Ve ben adı
Ben saklıyorum kendimi. İçimi saklıyorum, , öfkemi, sevincimi, umudumu saklıyorum. Saatler hiç değişmiyor. Ben hep aynı kalıyorum..

Necip Fazıl Kızılkaya, Neşeli Ölmek
Bana sevgileri yazmayı öğrettiği için kızgınım. İnadımı kırdığı için kızgınım. Kızgınım çünkü bana gitmeden onu ne kadar çok sevdiğimi söylemeyi öğretmedi..
Varsın kimseler bilmesin, Rabbi her şeyden haberdardı ya . O'nun için, O'nun adına, O'nun adıyla sabretmesi daha kolay kılıyordu tek başına göğüsleyemeyeceği zorlukları..