Yeşil Ördek
... hem boşunaymış sözleri yalan olanın
gözlerinde gözyaşının gölgesini aramak...
Oğlum Güneş!
...
sen kumraldın ama güneşli bir yanın vardı doğuştan,
bizi bir daha ay karanlığında buluşturmadığı için
ve o sabahlara bir daha dönmeyince birlikte
bir daha dünyayı birbirimizin gözlerinde görmeyince
güneş de kaldı sokakta, umarım bağışlamıştır bizi
...
Oğlum Güneş!
Kim kimin gözleridir artık ve bilmiyorum
hangimizin içine bakıyoruz birlikte
yıllardır uzaktan baktığımız için mi birbirimize
yıllardır bilmediğimiz için mi bir sabah
nasıl olur birlikte, ev nasıl uyanır bizden
ve güneş haylaz bir oğlan çocuğu gibi kaç kat
kilit vursak da üstüne bizden önce nasıl çıkar
...
Reader Follow Recommendations
Keder Odası
...
ceviz ağacının bahçeyi yorduğunu o bilir, bir ağacın
başka ağaçları yorması ne demek, yaprağı dalını yorar,
bazen bir kelimenin gölgesi şiiri nasıl yoruyorsa
henüz söylenmemiş şeylerin de ansızın sonu gelir, yağmurlu bir çölde büyüdüm ben de, arasında kaldım
kendi sözlerimin, sonuna gittim hiç başlamayan şeylerin ve dönemedim, şiir gibi bitsin diye, ya erken
ya geç, ama birdenbire, hikayenin sonunu bekleyemezdim
tam vaktindedir çünkü ve beklendiği gibi biter!
...
yaz sesinle sevdiğin adamı anlat bana aşk gibi gelir
öyle kederlenirim ki ancak bir mutluluğa benzetilebilir
yazmasam da olur, bütün aşk şiirleri kederlidir, fakat
aşkı bir şiirde unutmamak için ayrılık gerekir! Cevizin yorduğu bahçe gibiyim, yoruldum onun kederinden
onu herkes terk etti, yağmur bile, bir de ben terk edemem
olmayan çocukluğunun yüzünden gülüşler kovalayan
d/üzgünleri gördükçe, onunla çocuk kalmak geliyor içimden
işte şuramda duruyor, fakat öyle saf ki, ben artık yetişemem!
163 syf.
·
Not rated
·
Read in 7 days
Yenginin coşkusu da yenilginin öfkesi gibi bir şey olsa gerek.
Bu iki gün yeyip içmemiş, uyumamış, düşünmüş, düşünmüş, yine düşünmüştü. Bütün yaşamı boyunca hiç anlayamadığı şeyleri anlamaya başlıyordu şimdi. Büyüklü küçüklü sayısız dişlileriyle dönen kocaman bir çark geliyordu gözü önüne. Örneğin bir su değirmeninin çarkı. Dağ eteklerinde dünyadan kopmuş, unutulmuş köylerin, sürekli bir işten yoksun
File benziyorsun be! File de değil, daha beterine! Yüz ev besliyormuş! Seni kim besliyor be? Ha? Sen kolay kolay doyar mısın? Beslediklerinden hangisinin senin gibi hanı, arabası var? Değil paran, senin yüzüne bakmak haram. Senin yüzüne bakmak adamı günaha sokar, cehennemlik eder be! Kel ettiniz koca memleketi, kel! Yemyeşil dağları donsuz gömleksiz bıraktınız! Çırılçıplak bıraktınız! Rezil ettiniz! Parana da sana da... Bu yaşa kadar haram yemedim, yine yemem! Hadi çek arabanı...
Kötülerim! Hepinizi kötülerim! Siz ezdiniz beni! Siz ayaklarınızın altında paspas ettiniz. Siz en küçük bir yardımda bulunmadınız. Almadan hiçbir şey vermediniz bana!.. Nasıl da kendini beğenik, burnu yukarıda yaratıklardı hepsi. Kadını erkeği ile bütün oyuncular, bütün yönetmenler hep öyle yukarıdan bakarlardı ona. Sen, kapının yanında duran... Duymadın mı dediğimi?.. Hadi şekerim bir cigara al gel bana.. Sen kabarık saçlı, neydi senin adın?.. Evet, hep ezmişler, yolunu kapamışlar, önüne geçmişler, hakkını yemişlerdi.
Aldatılan her âşık gibi zayıftı.
Kocası? Daha dün gece yatağında yattığı adam, neden bu kadar yabancıydı ona? Köyden İzmir'e otomobille gidişini ansıyordu da otomobilde, önünde, şoförün yanında oturan adamı duman gibi görüyordu. Ne kadar gözünün önüne getirmek istese duman basıyordu kocasının yüzünü. Sesini, birlikte geçirdikleri altı ayı hep unutmuş gibiydi. Otomobilde, geride, kendi anası ile görümcesi arasında oturuyordu. Kocası ile eniştesi önde şoförün yanındaydılar. Neden yine de o yolculuğu yalnız yapmış sanıyordu kendini? Ağlıyordu sessiz sedasız. Yutkunamıyordu. Eli ayağı kaskatı evinden ayrılmasına yoruyordu ağlamasını. Eli ayağı kaskatı kesilmişti. Görümcesi evinden ayrılmasına yoruyordu ağlamasını.
Sustu bu kez. Selman yanındaydı ya, eli yine onun elinde sayılırdı. Takıldığı yerden kurtulmuş akıyordu küçük çöp. Nereye mi? Bilemezdi ki! Sadece akıp gitmenin, bir hızın tadını yaşıyordu Selman'ın yanında.
Selman yeniden kalkıp gitti. Kadın, alanın ortasında, işten yeni dönen bir taksinin şoförü ile konuştuğunu görüyordu onun. Gözünün önünde gördükçe eli elinde, Selman'ın yanında sanıyordu kendini.
Suyun üstünde suyun akıntısına kapılmış giden küçük bir saman çöpüydü sanki.
Az önce İzmir'den gelmişlerdi. Park kahvesinde o masaya oturmuşlar; erkek iki çay söylemiş, sonra çaylar gelince kendi bardağını iki üç yudumda boşaltıp kendilerini kasabadan köylerine götürecek bir otomobil bulmaya gitmişti. Kadın tek başına kalınca kaybolmuşa dönmüş, oturduğu yerde ufalmış, büzülmüş, masasının üstünde duran çay bardağına bile uzanamaz olmuştu.