“Kendimi bildim bileli
kendimi bilemeyeceğimi biliyorum.
Yine de varlığımın nedenini sorgulamaktan asla vazgeçmedim.
Hayatımın anlamını ve
bu dünyadaki işlevimin ne olduğunu çözmek için yıllarca düşündüm.
Oysa biraz sabretsem,
bütün sorularımın yanıtını
zaten zaman verecekmiş.
Artık biliyorum!
Artık eminim!
Hiç kusku yok!
Ben ne olduğumu anladim!
Neden var olduğumu biliyorum artık!
Hayatımın amacı bir güneş gibi karşımda! Ben..
“Okuyorum. Hastalık gibi bir şey bu. Elime ne geçerse, gözüm neye değerse okuyorum: Dergiler, okul kitapları, ilanlar, sokakta bulduğum kağıt parçaları, yemek tarifleri, çocuk kitapları. Kağıda basılmış ne varsa.”
İnsanlar başkalarını yargılarken bunu hep kendi sınırlamaları üzerinden yaparlar- üstelik üçüncü kişilerin görüşleri sıklıkla ön yargılar ve korkularla doludur.