“seni kafamdan koparıp atamadım. kafamdan ve gönlümden. bazen bir utanç gibi içimdesin. bazen bir zafer gibi. ama hatıran hep buruk, hep yaralayıcı.” (s.198)
-Jurnal, Cemil Meriç
nilgün marmara'nın “beklentim yokmuş gibi davranıp, içime dünyalar kadar umudu sığdırmaktan yoruldum."” dediği yerden yolumuz en az bir kere geçmiştir.
intihar ettikten sonra “şiir yazdığını bile bilmezdim. bir kenarda pıtır pıtır bir şeyler yazardı” diyen eşine bir şiirinde; “yabancıların en yakınıydın sen!” diye seslenmişti nilgün marmara. anlatamamak değil ölüm. ölüm artık anlaşılamamak.