Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
Merve Turun
Merve Turun
@Danteshades
18 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Kitabı okudukça Holden benimle karşılaşsaydı acaba benim hakkımda ne der, ne düşünür ve beni nasıl betimlerdi diye içten içe sordum kendime. Kitap muazzam bir şekilde bir ergenin iç dünyasını anlatıyor ve kullandığı dil öyle gerçekçi ki yazar sanki 16 yaşındaymış gibi yazmış. Kitap müthiş akıcı, ne zaman okudum ne zaman bitirdim diye sorguluyorsunuz. Holden'ın iç dünyası zaman zaman acıklı, zaman zaman eğlenceli zaman zaman da çok gerçekçi. Mutlaka okuyunuz.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
İlk olarak sözlerime başlamadan önce herkesin kendisine sormasını istediğim soru şu eğer okuduysanız kitabı sevdiğiniz kişi için Charles Darney mi yoksa Cidney Carton mı olurdunuz? Yıllar öncesine dayanan bir grup zengin sınıfının bitmeyen egosu ve açlığı sebebiyle halkı ızdıraba sürükleyip, her şeyi elde etme düşüncesi oluşmuş. Bu sebeple bir çoğu kişinin canına kıyılmış, arabalarının altında toprağa sürer gibi insanları sürmüşler ve ölen kişiler bir paçavra gibi savrulmuş olsada azıcık bile umursamamışlar. Bir merhametsizliğin, acımasızlığın müsebbibi olan bu zengin sınıfı her yıktığı insanlara kendi iğrençliğini sıçratmış. İşte intikam hırsına bürümüş yoksul halkın bu zengin sınıfını yıkmak adına, tıpkı zengin sınıfının yaptığı kadar korkunç şeyler yapmasını anlatıyor. Sürükleyici ve kolayca okunabilir akıcı dili olan bir kitap. Bir okuyuşta bitiveriyor.
Şunu söylemem gerekiyor ki, kitabı büyük bir heyecan ve istekle aldım lakin bir o kadar da hüsrana uğradım. Kitabı anlamak için çokça araştırma yapmama rağmen bir müddet sonra tıkandım kaldım. Kitap tamamiyle simya diliyle sembolik şekilde yazılmış. Paracelsus bir nevi içindeki bilgileri korumak ve kötü ellere ulaştırmamak için kendi çevresindekilerin anlayacağı şekilde yazmış ve mühürlemiş. Bu sebeple ne kadar anlamayı çok istesemde tam olarak kavrayamadan kitabı bitirdim. Geriye ise elimde araştırmaların bana kattıkları kaldı.
Okur Takip Önerileri
Bana birçoğu kitabı tekrar okutturan kitap. Onca ızdırabı ve aşkın yoğunluğunu içimden bir an olsun eksiltmemiş şahane eser. Sonunda kocaman bir oh çektirten bir serüvene giriyorsunuz kitabı okurken. Yazgının kuvvetini çokça anladığınız bu yolculukta, acaba benim yazgımda neler var diye sorguluyorsunuz? Bir Petra’mı, yoksa Marlo’mu ya da Giovanni’mi? Açıkçası kitabı okuyanlar yaptı mı bilmem fakat bir aynanın karşısına geçip kendi gözlerimin içine baktığım oldu. Tamamiyle etkileyen bu amansız yolculuk huzurla içimi doldurarak bitti.
Dibi biliyorum,diyor.
En kalın köklerimle onu yokluyorum.
Siz ondan korkarsınız ben korkmuyorum.
Daha önce de dibe vurdum.
Karaağaç şiirinde olduğu gibi daha önce de ben aynı duygular ve sorularla okudum bu kitabı. Bir uykudan uyandı duygularım. Nefret, şaşkınlık, üzüntü, melankoli, mutluluk, kıskançlık ve birbiriyle bir arada olan onlarca zıt duygunun bileşeni. Victor Hugo’nun dediğini yaşıyorum bu zıtlıklarda; “Melankoli hüzünlü olma mutluluğudur.” Ardından sorguluyorum, olabilir mi, böylesi mucizevi duygular gerçekten bir ruhta barınabilir mi? Ve aklımdan geçen sorulara müdahale ediyor Andre Maurois’in İklimler’i: “Başımı çevirip şöyle diyorum ona: ‘Sana bakmadan beş dakika durabilecek miyim bakalım.’ Hiç bir zaman otuz saniyeden fazla dayanamazdım.” üzüntü ve melankoli karması duygularımın peşin sıra takip ediyor Anna Ahmatova Son Kadeh şiiri “Ve kurtarmamasına bizi Tanrı’nın...” diyor. Nefretimi yanıma alıp kızıyorum Fegel’e. “Bir kalbi ikiye bölüp ikisini de elinde tutamayan Fegel.” Ve ızdırabını görüp onu affetmem bir o kadar kolay oluyor, duyduğum nefrete üzülüyorum. “Zıtlıklar.. Hiç aynı huylu insanların birlikte yaşadığını gördün mü? İyi ve kötüyü birleştirir kader, güzelle çirkini, ahlaklıyla ahlaksızı, kısayla uzunu, şişmanla zayıfı. Ve denge bozulmamış olur.” Gidişatı yine Andre Maurois sondanlandırıyor: “En yorgun ırmak benim Dickie. Ve yavaş yavaş denize doğru gidiyorum.”
