köşe başları, akşamüstleri, kokular
tozar gider zamanın boşluğunda
karışır anların kuytu belleğine.
belki sonraları bir gün hatırlanır aynı kederle yazın bittiği her yerde söylenir
söyleyenler inanır bir şeylerin sahiden bittiğine yaz biter
eskir geceler, serin, hüzünlü
yeni mevsime hazırlık: ömrün teyel yerleri
bir yanı telaş, bir yanı ürperten yaz sonu ikindileri
çıkarır sizi dalgın derinliğinizden
yaşadığınızı duyarsanız teninizde
bir zamanlar okumuş olduğunuz kitapları özlersiniz
sıcak odaları, beyaz, temiz yastıkları
ahşap pancurları
yaz bitti bitmeyen şeyler kaldı geride
"Birini terk etmek teorik olarak imkânsızdır," derdi. "Onu terk ettim diyelim, peki hatıraları nasıl terk edeceğim? O tonlarca hatırayı zihnimde değil de sanki sırtımda taşıyacakmışım gibi hissediyorum."