Benim savaşım artık kendimle. Başka birine ne kinim, ne öfkem ne de türevi düşüncelerim var. İnançlarımı sorgulamaya, pişmanlıklarımı onarmaya, kaybettiğim yolu bulmaya, içimdeki çocuğu bir şekilde yeşilliklerde koşturmaya çalışıyorum. Yormayacağım kendimi artık başka bir şeye.
“Ben yazar olsam kesinlikle şu kitabı yazmak isterdim. Benden böyle bir şey çıkar mıydı bilinmez, ama o kitabı ben yazmalıydım.Asıl benim kullanacağım cümleleri bu yazar nasıl akıl edip de yazmış, hayret yani?!" dediğiniz kitap hangisi??Sebebiyle yazınız..;)Ben acımı anlatırken; dalga geçerek anlatmayı yada trajikomik hale getirmeyi seviyorum sanırım. Benim kesinlikle Yüzyıllık Yalnızlık olurdu sanırım. İkinci kere okumaya başladığım şu günlerde bunu daha çok duyumsuyorum. Sizin hangisi??
Kadinin adi yok...benim hikayemin baska biri tarafindan benden once kaleme alınması gibi geldi.lafi dolandirmadan net ve berrak bir anlatim.konusu ve kalemi tam tarzimdi👍