Zeynep Demir tekrar paylaştı.
Çocuklar büyüyorlar....
Son birkaç gündür çocuklarda büyük bir değişiklik var. Oyun oynamayı, gülmeyi unuttular; gözlerindeki neşeli, kaygısız pırıltı silindi. İçlerine bir huzursuzluk bir belirsizlik duygusu çöktü, çevrelerindeki herkese karşı yoğun bir güvensizlik hissediyorlar. Kendilerine söylenen hiçbir şeye inanmıyor, her sözün arkasında bir yalan ve kasıt arıyorlar. Bütün gün etraflarını izleyip gözetliyorlar, her dinlemeyi, her kıpırtıyı, her titremeyi fark ediyor, her sesi duyuyorlar. Gölge gibi herkesin peşinde dolaşıyor, bir şeyler yakalayabilmek için kapıları dinliyorlar, etraflarındaki sırların karanlık ağlarını, onları isteksizce yüklenen omuzlarından silkeleyebilmek ve gerçeklerin dünyasına hiç olmazsa şöyle bir göz atabilmek için tutkulu bir istek duyuyorlar. Çocuklara özgü inanç, o neşeli ve kaygısız körlük onları terk etti. Üstelik olayların ağırlığından yakında yeni bir şeyler olacağını hissediyorlar ve bunu kaçıracaklarından korkuyorlar. Etraflarının yalanla çevrili olduğunu anladıklarından beri katılaşıp sinsileştiler, yalancı ve hilekâr davranmaya başladılar. Anne va babalarının yanındayken sahte bir çocukluğa bürünüyor ve sonra ani bir taşkınlığa kapılıp hareketleniveriyorlar. Asabi bir huzursuzluk tüm varlıklarını sardı, eskiden yumuşak bir ışıkla parlayan gözleri şimdi daha kıvılcımlı, daha derin.
Sayfa 9Kitabı okudu
Zeynep Demir tekrar paylaştı.
Bütün halklar özgürlüğe tapıyor, ama yeryüzünün neresinde özgür bir halk var?
