Deniz
@Denizlevla
Hoffnung und Liebe sind der Kompass des Lebens
Jin Jîyan Azadî
Rojnamevan/Journalist/Fotoğrafçı
Türk Dili ve Edebiyatı - Adalet Bölümü
Almanya
Amed, 4 Kasım
16 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Işıl ışıl ipek cübbeler içindeydi
O bir lord gibi koşuyordu atını;
Üstünde hiç altın yoktu
Kılıçındaki küçük haçtan başka;
Diğerleri tatlı kokulu eldivenler giyiyordu,
Onun ise zırhlı eldivenleri vardı;
Başlarında süslü şapkalar be gösterişli tüyler,
O ise cesaretini kaybetmeden ulaştı zirveye
Sayfa 237Kitabı okudu
Deniz tekrar paylaştı.
Dr. Nevval El Saadavi feminist yazarın kitapları elinizde pdf olarak varsa bana ulaşır mısınız?
Okur Takip Önerileri
İnsan olmanın ne demek olduğunu her geçen gün daha az bileceğiz.
Sayfa 1Kitabı okudu
Pek çok eği timli gencin neden uyuşturucu, cinsellik ve suç yoluyla yavaş yavaş akli ve ahlaki intihan seçtiği üzerinde düşünmemelidir. Eğer onur sözcüğünü yeniden kullanacak olursak, acaba hangisi daha az onurludur; bir parça yi yecek alabilmek için bedenini bir erkeğe kiralayan kadın mı yoksa bir avuç kudret ve sermaye sahibi insanın her yıl milyonlar Kazanmasını sür dürmek için mantık, akıl ve ahlakı gözden çıkartan devlet mi? Hangisini cezalandırmak gerekir; bir hapla içinde bulunduğu sefaletten düşler dün yasına sığınan delikanlıyı mı, yoksa yaşayıp sömürebilmek için bu sefa leti sürekli kılması gerekenleri mi?
Sayfa 110Kitabı okudu
Ortadoğunun tüm gerçeklerini gün yüzüne seren bu kitabı özellikle hâlâ kadını bir meta olarak görenlerin ve bütün kadınların okumasını öneriyorum. Okudukça daha da dikkatli bakıyoruz etrafımıza!
Ağaçların gövdesinde yaşayan kadınlar
Bu, ağaçların ve kadınların hikayesidir. Bildiğimizden daha çok benzerler birbirlerine. Yaşam, ağaçların dalları boyunca ilerler, yeryüzünün kurtarıcısıdır ağaçlar. Onlar yok olursa, yaşam zinciri kopar ve nihayetinde yok olur. Belki bu yüzden ağaçlar ve kadınlar aynı ruhu, ortak bilgiyi taşırlar. Ağaç, ne kadar yeri birarada tutarsa, kadında o kadar bir arada tutar yaşamı. Ağaç olmazsa yer, kadın olmasa hayat dağılır. Bazen de kadınların içindeki direnç ağaçlara geçer. Bu topraklar boyunca nice kadının bedeni ağaçlarda yaşar. 
"Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık. Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Çok yorgunum."
Kadınlar, erkekler, yaşlılar, çocuklar, dahi bebelerin ardında zamanın yarası kanar durur. Yaşamın koşturmasıcası içinde her şeyi unutulmuş sanırsın. Unutuldu ve kabuk bağlamış bir yaraya dönüştü sanırsın. Oysa geçip giden bir şey yok. Hatıralar, tüm canlılığıyla heryerdeler. Görülmeyi, dokunmayı bekliyorlar. Yara ancak görüldüğünde, hatırlandığında, sevgiyle el uzatıldığında kapanır.  Görülmedikçe öylece kanar durur. Bu sızıntılar, sadece yaranın oluştuğu şehrin topraklarında, insanların da kalmaz. Yeryüzüne dağılır, o şehrin insanları nereye giderse gitsin ardından sürükleyip götürür. Hiç kimse kurtulamayacak bu sızıdan, hiç kimse…
Zamanı doğuran dağ/ Deniz Bilgin
 İnsan hep unuttu. Unutarak yaşamak insanın en öldürücü alışkanlığı oldu..