Hevesleri, beklentileri, erteledikleri, kursağında kalmış kelimeleri, kaçırılmış bakışları, gizledikleri, susuşları ve istemsiz veda edişleriyle tamamlanmamış bir cümledir insan...
Kökeninde aldatıcı ve yıkıma mahkum olmayan hiçbir yeni hayat görmedim şimdiye kadar. Her insanın zaman içinde ilerleyip bunaltılı bir geviş getirmeyle kendini tecrit ettiğini, yenilenme niyetine de ümitlerinin beklenmedik yüz buruşturmasıyla karşılaşıp kendi içine düştüğünü gördüm.
Gelgelelim, beter, bize kısmetmiş. Ölüm, böyle altı okka koymaz adama, susmak ve beklemek, müthiş, genciz, namlu gibi ve çatal yürek, barışa, bayrama hasret. Uykulara, derin, kaygısız, rahat...