"Benim sana en uzak yerim, senin nefesini hissedebileceğim bir uzaklıktır... Nefesini hissedemezsem, güneşim söner Nazlı. Yaşayamam. "
Okur Takip Önerileri
"Kalbim duracaksa ama Nazlı durdursun ama Nazlı için dursun, hiç fark etmez "
"Ben ilk defa ölmekten korkuyorum Nazlı. İlk defa. Ya sen beni affetmeden ölürsem? Ben hiçbir zaman kendimi affedemeyeceğim ki... Sen beni nasıl affedersin, değil mi?"
"Kırk dört gün daha duyabilseydim kokusunu. Kırk dört gün daha bakabilseydim gözlerine. Kırk dört gün daha. Kırk dört. Bu gün tam kırk dört gün oldu. Tam kırk dört gündür nefes alamıyorum."
"Kırk beşinci güne nasıl katlanılır, bilmiyorum"
"Tam on altı kez öldüm. Ve tam on altı kez, on altı ölü kadın bedenine, Nazlı olmadıkları için gülümsedim..."
"Sen beni anlarmışsın gibi geliyor... Aynıyız seninle... Aramızdaki tek fark, senin bedenini gömdüler;benim ise henüz öldüğümü fark etmediler... Galiba nefes alıyorum diye...
"Kesikler dikilir,kırıklar kaynar,yaralar kabuk bağlar fakat kalp durunca..."
"Kalbime indi her bir kelimen..."
"Öldüm ben"
"Kimse beni anlamıyor oysa birçok dil biliyorum... Ama bazen aynı dili konuşmak yetmiyor."
Ama sana birşey olursa yaşam durur... Güneş söner ve dünya yok olur... Sen nefes al, ben toprağın altında da olsam,tüm ruhumla iyi olurum Nazlı!
Begüm de bana güvendi
-senin gibi-
Begüm de yıkıldı
-senin gibi-
~bora karabey~
Uyku,insanı kendisine çeken bir panzehirdi.Yaraları sarmaya, beyni dinlendirmeye, kalbin kırıklarını onarmaya yarardı.Dünyanın tüm kötülüğünden kaçmak için sığınılan bir limadı .Ben derin uykularımı kaybetmiştim.Bir kez,bu uykudan uyandığım ve gerçekleri ağır bir darbe olarak yüzüme yediğim için bir daha uykularıma da sığınamaz olmuştum
~Nazlı~
"Bora" dedim.Kapının önünde durdu fakat yüzünü bana dönmedi "Benim gözlerim ne renk" diye sordum
"Artık zümrüt yeşili Nazlı" dedi.