Derya kaya
Derya kaya
@Derya_kay
Bir peri masalına aşığım...
169 reader point
Joined on April 2020
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
“Bu romanı salt çocuklar için değil, anababalarla öğretmenler için de yazdım.”
Şimdiki Çocuklar Harika; toplumumuzdaki gençlere yapılan, bunun yanı sıra ebeveynleri üzerinden çocukları hedef alan eleştiriler yerine, yeni bir bakış açısı getirerek büyükleri çocukların gözünden eleştiren bir kitaptır. Çocukların söyledikleri cümlelerde yatan fikri anlayabilmek için sakin ve sade bir anlatımla Aziz Nesin’in kaleminden Zeynep ve Ahmet karakterlerinin mektuplarıyla, çocuk psikolojisini gözler önüne seren, yer yer sadece büyükleri değil büyüklerin yarattığı dünya düzenini de eleştiren bir kitap. Öyle ki Şimdiki Çocuklar Harika kitabı, “Küçük Prens” ve “Şeker Portakalı” kitaplarında olduğu gibi, aynı nitelikte, çocukların anlayabileceği sadelikte, adeta bir çocuk kitabı gibi yazılan, oysa içinde biz yetişkinlere verdiği mesajlarla gerçek anlamını kazanan bir eserdir.
Yaşar Kemal’in söylediğine göre politik nedenlerle cezaevine girdiği dönemde annesini öldüren bir gençle tanışıyor ve bu romanın konusu da böyle doğuyor. 1976 yılında ilk baskısını yapan roman Çukurova’da geçiyor. Romanın hem iç sayfalarında hem de kapağında Abidin Dino’nun resimleri bulunuyor. Kronolojik bir sırayla ilerlemiyor, zaman ve mekânsal sıçramalarla ilerliyor. Fakat baştan söylemeliyim ki Yaşar Kemal’in ustalığı bu noktada ortaya çıkmaya başlıyor. Bu atlamaların okuyucunun zihninde hiçbir karmaşa yaratmadığını, berrak ve akıcı şekilde ustaca yapıldığını söylemek isterim.
Hasan 9 yaşında Babası annesini zorla kaçırmış tecavüz etmiş köyün hatrı sayılır namuslu adamlarından biri. Annesi hiç sevmediği, tecavüzüne uğradığı adamla aynı evde yaşamaya mahkum bırakılmış sevdiği adam geldiğinde çocuğunu tercih etmiş namussuz bir kadın. Köyün dilinden düşmeyen bir kan davası ve namusunu temizlemesi gereken 9 yaşında bir çocuk. Okurken bile bu olayların güzel ülkemin yakın tarihinde hatta belki bi yerlerde hala yaşanıyor olması...
Kapitalizm ve onun getirisi tüketici toplum, bu toplumları içeren şehirler, şehirlerdeki bizler; üretenin, emekçinin gölgesini bile görmediğimiz, değerinin ayırdına varmak şöyle dursun, yok ettiğimiz, durmadan sadece tükettiğimiz; gözümüze sokulan reklamlarla, kampanyalarla hep daha fazlasını istemenin ve almanın esiri olduğumuz çağın getirilerinin şiirsel bir dille sunumu bu kitap. İçinde bulunduğumuz gerçeklikten ya da tercihlerimizin bizim tercihlerimiz olduğundan, üstüne bunların bilinçli yapılan tercihler olduğundan ne kadar eminiz? Etrafımızda bizi mutlu etmeyi vadeden; modern çağın sunduğu onlarca tüketim ürünü, uğraşlar, uygulamalar… Bir örnek İnstagram, oradaki gerçeklik mağara duvarına yansıtılan gölgelerden mi ibaret? Herkes gerçekte ne kadar mutlu? Yoksa kimse mutlu değil de, herkes mutsuzluğunu mu gizlemeye çalışıyor?
Ana karakter Cipriano Algor. Kendisi çömlekçidir. Damadı Marçal Gacho, güvenlik görevlisi ve kızı Marta Gacho Algor.
Reader Follow Recommendations
Değer vermeden, değer bilmeden yaşıyoruz.Sevmeli, her yönüyle yaşamalıyız bu hayatı. Acısını da sevincini de iliklerimize kadar hissetmeliyiz. Umut etmeli bugünü yarından farklı kılacak işler yapmalıyız.
Bir düşünün herşeyiniz var,ama kendinizi hiçbir şeyiniz yok gibi hissediyorsunuz.Herşey sizin için anlamsız ve artık bu dünyada kalmak için bir sebebiniz yok.Yaşananlardan da yorgunsunuz.Sevgisiz sevgililer,yapmacık insanlar ve diğer anlamsız gelen herşey."Keşke bir mücize olsa!Kalbim dursa ve ölsem.Kendime bu azabı tattırmasam".Çünki ben ölüme mecburdum.Ya kendimi öldürmeliydim,ya da biri beni öldürmeliydi.Ama zaten yeterince acı çekmiştim burda ve hala da çekiyordum,onun için ölümüm acısız olmalıydı. Ölümü denemiştim,ama ölmemiştim.Hayatın benim için daha acı süprizleri vardı.Hatta biliyormusunuz,daha kötüsü olmuştu.Hastaydım ben.Ölümcül bir hastalığa yakalanmıştım.Dünyam başıma yıkılmıştı.Nasıl olurdu bu?O kadar acılıydı ki,bu haberi duymak.Anlamıyordum.Kendimi öldürmek ve bu hayattan kurtulmak istiyordum.İntihar girişimim iyi sonuçlanmamıştı.Ama bana bir hastalığa yakalandığımı söyleyince hüsrana uğramıştım.Ölmek istemiyordum. Belki de,kurtulmak istediğim şey bu hayat değildi.Benim içimde can çekişen birileri vardı.Ve ben ondan kurtulmak istiyordum.En garibi de ne biliyormusunuz?Yaşamak için ölüme tutunmuştum.Ölüm hayatımı,yaşamımı sevgi ve mutlulukla doldurmuştu.Ben yaşamak istiyordum.Evet,ben yaşamak istiyordum.Hiç bu kadar yaşamayı istememiştim...
Cezayir ülkesinde bazı olaylar sonucu yanlışlıkla bir Arap uyruklu vatandaşı öldüren Meursault mahkemeye çıkar. Mahkemede kendi ile iç hesaplaşması,insanlara ve benliğe yabancılaşmasını görmekteyiz. Varoluşçu anlayışa göre yaşayan , insanların ve hayatın boş olduğunu düşünen kahramanımız , ölümü kaygısızca beklemektedir. İnsanların bu kadar sistematik bir evrende makineleştiğine inanmaktadır.
