Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Abdullah

Abdullah
@Devuskinderler
Bu dünya çürük, ölüm var.
Sabitlenmiş gönderi
"Benim, ama ne kaldıysa benden..."
Sayfa 2 - Horatio, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları,Kitabı okudu
Reklam
Gece yarısından sonra saatlerce uyuyamıyordum ve gürültülü kalabalıklardan daha tesirli darbelerle ihsaslarımın üzerine vuran yalnızlığım uykumu kaçırıyordu.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Yağmurlu havalarda kaldırımlar ne güzeldirler, rugan gibi parlarlar. Orada gölgemizi görürüz, ruhumuzu sürükleyen iskeletimizin gölgesini; ve ıslanmak ne iyidir, harap olmak, sırılsıklam..
İyi mi? Fena mı? Bilmiyoruz. İyi olmadık ki fena olup olmadığımızı bilelim.
Reklam
Abdullah tekrar paylaştı.
Sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız. Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek. Sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek... Nazım Hikmet
Verebilseydi neler olurdu acaba..
İnsan uykunun karanlıkları arasında, bir kum tanesi kadar küçük ve kendi kendini teftişe muktedir bir şuur noktasını uyanık bırakarak, beyninin öte taraflarına istirahat verebilir mi?
İçimde yeni bir benlik doğmaya başlamıştı. Fakat hani o yıkılan alemlerin gürültüsü? Hani enkaz altında kalan hatıralarımdan yükselen çığlıklar? Hani bu doğumun sancıları, kıvranışları? Ne ümit, ne teessüf! Ölmüş gibiyim.
Korkuyorum, sizden değil, sizden ve kendimden, yaşamaktan korkuyorum.
Reklam
Anlamak, anlaşılmak insanlar için bu kadar büyük bir meziyet olmamalı..
Bazen kalabalıkların ortasında, tek başına kaldığımız vakitlerdekinden daha fazla yalnız değil miyiz?
Bir insanı tamamıyla tanımak için bazen asırlar bile yetişmez; kâfi derecede tanımak için bazen bir an bile yetişir.
Hepimiz kahkahalarımızı gözyaşlarımızla ödüyoruz.
Kabulleniş.
Hayattan aldığımız her zevki ona muadil bir ıstırapla ödediğimizi bildiğim için, hiçbir şeyden yüzde yüz saadet ümit etmiyor ve yüzde yüz felaketten korkmuyordum.
İçinde yalnız yaşanan odaların sessizliği ne kadar derindir.
351 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.